Tinuod nga kalipay

Human isulod sa nitso ang lungon nga nahimutangan sa patay nga lawas ni Sandro, nag-iyahay na sa pagpamauli ang nanambong sa lubong gawas kang Olga nga nagpabilin. Nagtindog siya sa atubangan sa lubong sa iyang bana nga namatay sa atake sa kasingkasing.

“Sulod sa bayinte ka tuig sa atong kaminyuon, wa koy natagamtam nga kalipay uban nimo, Sandro. Giangkon mo ako sa pinugos nga paagi. Naangkon mo ang akong lawas pero di ang akong gugma.”

Wala mohilak si Olga sa pagkamatay sa iyang bana. Sulod sa dugay’ng panahon sa ilang panagpuyo, wala siya mobati’g gugma kang Sandro. Bugtong siyang anak sa magtiayong mag-uuma sa ilang lungsod sa Santa Filomena. Siya ang giisip nga matahom sa ilang dapit. Nakahuman siya sa hayskol sa ilang lungsod.

Nakagusto kaniya si Sandro, anak sa gamhanang politiko sa Santa Filomena. Apan wala madani si Olga kang Sandro tungod kay aduna na siya’y hinigugma, si Crispin, nga sama kaniya anak usab og mag-uuma.

“Nganong di ka man nako, Olga? Di makahatag nimo si Crispin og kalipay. Samtang ako, mabuhong ka sa lamiang pagkaon, sa mga alahas, sa mahalong mga biste. Magpuyo ka nga haruhay sa dakong balay.”

“Wa ko’y gugma nimo, Sandro. Si Crispin ang akong gimahal.”

Giprangkahan dayon ni Olga si Sandro dihang nangulitawo kini kaniya. Nasuko si Sandro. Gipakidnap siya sa mga barkada niini. Gikuha ang iyang pagka babaye sa pinugos nga paagi. Gipugos siya, gihadlok aron iya kining pakaslan.

Nangumo si Olga nga naghandom sa kademonyo ni Sandro. Bisan patay na kini, nagpabilin ang iyang kasilag niini.

Nanglabay ang mga adlaw. Wala sila’y anak si Sandro, baog ang iyang bana. Dako ang ilang balay nga gipabuhat sa mga ginikanan ni Sandro alang kanilang magtiayon. Gibati karon ni Olga ang kamingaw kang Crispin.

“Siya pa gihapon ang akong gihigugma.” Nakaingon si Olga sa hilom. “Unta, gimahal pa gihapon ko niya.”

Bulanon ang gabii. Nindot ang kahayag sa takdol nga buwan. Nag-inusara si Olga sa terasa. Usa ka anino sa lalaki ang iyang nalantawan nga nagtindog sa gawas sa seradong gate sa dakong lagwerta. Nakaila siya sa lalaki. Nagdagan siya nga nanaog. Dali niyang gibuksan ang rehas nga gate.

“Crispin!”

“Nia ko, Olga, aron sumpayan ang naputol natong pagminahalay. “Wa gyod ko magminyo tungod niini.”

“Ikaw ang akong kalipay, Crispin. Dugay kong gihulat kining higayona.”

Taliwa sa kahayag sa kagabhion, naggakos ang duha ka binuhat nga nagbaton sa tim-os nga gugma. Nahatagan gyod og katumanan ang ilang pagminahalay. (Kataposan)