Kun pangusinera ang hisgotan, way wa makaila kang Porlang. Nadiin-diin god siya og pangusinera, ning mga sakop nga sityos sa ilang balangay sa Pitalo.
Gani, bisan paman nga nailo na siya sa iyang mga ginikanan ug nag-inusara na lang og puyo ning karaan nilang balay, kini wa gayod niya igsapayan.
“Wa na lang ka maghunahuna nga magminyo pa Porlang?” kausa gipangutana siya ni Oming, nga siya ang nangusinera atol sa hubkas sa naanhing asawa ni Oming.
“Wa na kana sa akong bokabularyo pa Oming, nga magminyo pa ako og usab, ilabi na nga malingaw na lang ako og pangluto og sud-an!” prangka ug way lipod-lipod nga iyang gidaygan si Oming.
Dili ikalimod, nga sa kamaayo nga motimpla ni Porlang, sa nagkadaiyang potahe, dili gayod mabakante ang iyang adlaw.
“Unsa man gayo’y imong sekreto Porlang, sa imong pagpangluto og sud-an, nga lami man gayod ikaw motimpla? Lamas bay maka dugang sa kalami sa sud-an?” midason na usab kaniya sa pagpangutana si Oming.
“Natural Oming, nga bisan unsa pang klaseha sa karne nga imong hikayon ... nada lang kun dili makompleto sa lamas!” pintok nga mitubag si Porlang.”
Pagbuot ba kaha sa kahitas-an sa dihang giulitawhan ni Oming, si Porlang ... wa kini mag-usik pa og laing higayona, diin sila nagpakasal ning ilang dakong simbahan sa San Fernando.
Sa gabii human sa ilang kasal, naghinamhinam na si Oming, nga madimdiman na niya ang babaye nga bisan taudtaod na nga biyuda, makatagamtam sa way tihiktihik niyang inantigong pagromansa.
Lugos madunggan ang inutnga ug daghong sa bag-ong magtiayon, gumikan sa kakusog sa huros sa hangin, nga nagmugnang bagyong Jolina.
Nauyog ang kinatibuk-an nga sibay ug mitahirig ang haligi. Unya ... inanay mituang ang ulan, diin didto pa mabati ang way hunong nga linugapa sa sawog nga kawayan.
Takulahaw ... dihay kaparaygon sa tingog ni Porlang nga nagkanayon:
“Ominggggg .... unsaaaa .... mayyyy .... imonggg gilamassss ... ngaaaa .... hilabihannnnn .... mannnn ... kalamiiii?”
Wa kini tubaga ni Oming. Mao na lamang ang mipuli ang nagbuy-od nga kahilom. (Kataposan)