Man Hater

Miligdas ang daghan uyamot nga mga adlaw. Nagtuo si Salie nga lunlon kalipay na ang matagamtaman nilang managsuon human molabay ang makalilisang urakan sa ilang kinabuhi. Wala siya magdahom nga luyo sa mga talidhay ug hudyaka nga gisaw-an nilang managsuon, may mahulgaong nag-aginod sa unahan nga usa ka mabagang dag-om ug kangitngit nga mohugpa sa ilang kalibotan.

Usa ka adlaw niana, nasayran na lang ni Salie nga nagsabak si Suzette. Ug ang labing pait palandongon mao nga ang lalaki nga nakasala sa kahimtang niini (nga klasmet ra usab ni Suzette) wala na mopakita ug ingon sa milikay sa iyang kaakohan ngadto kang Suzette.

Gikaguol pag-ayo ni Suzette ang nahitabo kaniya. Mihunong kini sa pag-eskuyla. Gibati kini’g kaulaw sa iyang gidangatan. Hangtod nga usa niana ka hapon sa pagpauli ni Salie, mao na lay iyang naabtan ang iyang manghod nga nagbuy-od sa salog-nagkadugo ang pulso niini ug wala na magginhawa. Dinhi misamot pag-ulbo ang kasilag ni Salie sa tanang mga lalaki. Dali rang mosurok ang iyang dugo nga magtan-aw sa usa ka lalaki. “Usa ka trahedya ang nahitabo sa inyong pamilya, Salie,” nagkanayon si Allan nga nagpanlingo. Mibati siya’g kaluoy sa dalaga. “Hangtod karon maora’g magngutngot ang akong kasingkasing nga magpalandong sa nahitabo kanila. Nanganti ako nga panimaslan si Roger -- ang lalaki nga nakapamabdos sa akong igsuon.” Gipahiran ni Salie sa iyang pulahong panyo ang mga luha nga namidpid sa iyang mga aping. “Angay gayod nga kasilagan ug panghimaraoton mo ang maong lalaki, Salie,” nakaingon si Allan, “tungod kay siya ang nakaingon sa kamatayon sa imong igsuon.”

“Dili lang siya ang mahiagom sa akong kasilag. Hangtod ang tanang mga lalaki...ang tibuok kalibotan!” -- Sumpayan pa