Ang kawatan nga nagpa-ungo-ungo

Sayo sa kaadlawon, naghagok pa ang mga silingan sa dihang nagluto na si Trona sa tugkaran sa ilang balay sa puso nga order sa mga mananagat sa Tangke. Nalabyan ni Sancho si Trona nga nag-apong ug nagduso sa langkay nga sugnod sa hapit na maluto nga puso igo lang mitimbaya kang Trona si Sancho paingon sa iyang sanggotan. Ug mao pa’y pagsampong sa palwa sa iyang sanggotan, nabati ni Sancho ang tiliis nga siyagit pakitabang ni Trona.

“Tabanggg .... tabangggg ... kapirosa!” Nagkadaiya ang tingog pakitabang ni Trona nga dayon nalup-og. Gikuyapan sa kahadlok...! Itum ang purong sa ulo ug nagsul-ob itum nga sinina ang nakita ni Trona diha sa iyang likod. Puti ang nawong mora’g kalabera ang dagway ug kalagnon nga nagsangpit kaniya’g maayong buntag.

Didto ibabaw sa iyang sanggotan, nakita ni Sancho ang pagkalup-og ni Trona. Nakita sab niya nga dungan sa pagkalup-og ni Trona, gipanghipus sa kapirosa ang mga puso. Miuylap ang balatian ni Sancho sa iyang nakita kang Trona. Dugay na siyang nangulitawo kang Trona apan wa siya sugta. Dali nga nanaug sa sanggotan si Sancho.

Pagtugkad sa ubos, milanit siya sa iyang sanggot ug midagan paingon sa kapirosa. Way kahadlok nga gihan-an niya ang kapirosa. Mikaratel sab ang kapirosa dala ang mga puso sulod sa sako sa dihang nakita niya ang sinaw nga suwab sa sanggot ni Sancho.

Gigukod ni Sancho bitbit sa iyang sanggot ang kapirosa: “Kawatan, tabang... tabang mga silingannn...!” Nadungog ni Cipri ang iyang siyaok. Mitimbakuwas siya sa higdaanan ug milayat sa iyang payag. Sunod siya kang Sancho paggukod sa kapirosa nga nagdagan kagilkil sa kadena mora’g kalag kondenado subay sa ngitngit nga dalan. Pag-abot sa karaang tulay, nadagma ang kapirosa ug gikupogan dayon ni Cipri. Gipangkarap ni Cipri ang sinina sa kapirosa.

“Huhhh.... nanimahong tamingming...! Babaye kining kapirosaha...!” Mikulihad si Cipri sa iyang nahikapan sa bugan sa kapirosa.

“Hala, tindog ug kuyog namo sa kapitan...!” Singka ni Sancho sa kapirosa dungan ang pagsal-ob sa sanggot sa sudlanan. Mitindog ang nagkurog nga kapirosa ug mikuyog paglakaw kang Sancho ug Cipri ngadto sa kapitan. Didto sa tugkaran nga gilutoan ni Trona sa puso, gihabwa ang sulod sa sako sa kapirosa. Nanginit sa kasuko si kapitan JunCab sa nakitang nagting-ab niyang hiniktan gumikan sa kainit sa puso. Sagpaon unta niya ang kapirosa. Wa mahinayon ang sagpa kay nagpakilooy ang kapirosa. Amahan sab ni Trona si kapitan JunCab.

“Kawatan ka diay, ha! Dili ka multo...!” Nagpangusmo sa kasuko si Kapitan Juncab nga nagtan-aw sa nagting-ab niyang hiniktan. Manamilit na unta si Sancho balik sa iyang sanggotan apan ubos sa silaw sa banagbanag migakus kang Sancho si Trona nga nagkanayon: “Ayaw ko’g biyai kay mahadlok ako sa kapirosa...!” Ug nakasabot si Sancho sa gibati ni Trona ngadto kaniya. (Katapusan)