Gabii na. Mao pa lang gayoy pagkahuman sa panihapon nila ni Danica ug Jeffrey. Diha silang duha sa tugkaran sa payag, nagpahimulos sa kabugnaw sa lab-as nga hangin nga gasa sa kinaiyahan.
Naglingkod si Danica sa nag-igdal nga dakong gamot sa kahoy nga mitubo sa tugkaran sa payag. Samtang si Jeffrey nagsandig sa punoan sa kahoy.
“Wa ka ba mingawa sa imong mga ginikanan?” Si Jeffrey ang mibukas og hilisgotan alang sa ilang panagsulti.
“Nganong nakapangutana ka niana?” Misumbalik pagpangutana si Danica.
“Dugaydugay na man gud kang nahilayo nila. Pero hangtod karon wala gyud ko makadungog nga naghisgot ka sa paghandom kanila.”
“Ang tinuod, gimingaw ko nila tungod kay ako silang mga ginikanan. Bisan tuod nga palahubog ang akong amahan ug ang akong inahan naungo usab sa mahjong nga maoy hinungdan nga ibahog na lang ko nila ngadto ni Randy aron sila makakuwarta, gimahal ko gihapon sila tungod kay dili ko makakita’g kahayag niining kalibotana kun wala pa sila. Apan nasayod kong wala koy angay kabalak-an kanila. Nasayod kong nagpadayon lang gihapon sila sa ilang bisyo. Mao nga maantos sa akong balatian ang kamingaw ko kanila. Mas mingawon tingali ko kun...” -- Sumpayan pa