May kabakikaw nga mikabayo sa iyang kaugalingon. Mihinay siya’g palayo sa mga tawo. Natugkad niya nga wala sila makauyon sa iyang pagduol. Nagpaantaw na lang siya. Iyang gilikay ang iyang kaugalingon gikan kanila.
Dihay sakyanan nga miabot. Nag-ilogay pagsakay ang mga tawo. Apan wala siya magsinirok. Mipaulahi siya. May pagbati siya nga dili siya angay monunot sa sulog. Gipauna niya pagsakay ilabi na ang mga babaye aron makapahiluna sa lingkoranan.
Nahutdan siya og lingkoranan. Mibarog na lang siya dapit sa pultahan sa sakyanan. Ang mahinungdanon nga makaabot siya sa lungsod. Hinuon, dili kay siya ray nagbarog. Daghan sila. Pero siya ray milahi. Siya ray pinatikan!
Nakamatngon siya nga nakamatikod ang konduktor sa iyang patik. Dihay pag-ukon-ukon nga iyang nakita sa mga lihok niini. Nagpanagana kini pagsukot sa iyang plite. Nakasabot siya. Wala niya hatagi og malisya ang tinan-awan sa konduktor kaniya.
Pag-abot niya sa lungsod, gisugdan niya’g bagdoy ang kadalanan. Wala niya baleha ang kainit sa adlaw. Wala’y tumong ang iyang lakaw. Iyang nasuta nga dako na og kausaban ug kauswagan sa ilang lungsod. May mga dagkong edipisyo na nga mibarog. Namasin siya nga may kasudlan nga trabaho. Maayo na lang bisan dili kaayo dako ang sweldo. Mahinungdanon alang kaniya nga makasapi siya sa adlaw’ng tanan. May pamilya siyang nagkinahanglan sa iyang suporta.
Misangko ang iyang pagbaktas sa atubangan sa usa ka pabrika. Ang bodega niini gilibotan sa habog nga paril nga semento. Puthaw ang sera sa gate. Sa ibabaw nga bahin sa sera nagtungkawo ang estatuwa sa duha ka dragon nga nagbuga og kalayo. Midalikyat sa iyang hunahuna nga malagmit usa ka Insek ang tag-iya sa pabrika nga iyang nahitukmaan. -- Sumpayan pa