Ang leyende sa mga ungo

Sa tutagilhaw pa ang panahon, wala pay gidungog nga mga ungo (unglo o aswang).

Apan unya, dihay mitumaw nga sugilanon labot niining mga linalang sa kangitngit. Palihog, basaha kining mosunod...

Dinha kadtoy magtiayon nga nahidagsa sa usa ka gamay’ng pulo o isla (islet). Ang maong magtiayon kabahin niadtong mga pasahero sa barko (ship) nga nalunod gumikan sa paglampurnas sa makusog nga bagyo. Ang nahisgotang magtiayon walay laing nadala kundili ang usa ka bag nga gisudlan sa ilang mga sinina.

Gianinaw sa magtiayon ang palibot. Wala sila’y nakitang tanom. Pulos balas lang.Mao ray ilang nakita ang dakong wanang sa dagat. Ug paghangad nila maoy mihimamat sa ilang mga mata ang langit (sky).

Gusto unta sila moinom tungod sa tumang kauhaw. Apan wala sila’y nabalon nga tubig. Busa, miinom nalang sila sa dagat.

Ang kagutom mao na say lain nilang problema o suliran. Tungod niini, ila na lang gikaon ang ilang mga sapot. Ug sa dihang nahurot na ang ilang mga sinina...

Dihay usa ka patay nga tawo nga hinanali nga nahidagsa sa isla nga nahimutangan sa magtiayon. Gilayon gitabangan og kaon nila ang patay.

Sa ngadto ngadto, nausab na ang mga panagway sa magtiayon ... naniga na ang ilang mga mata, nanag-as ang ilang mga kuko ug nanurok ang tag-as nga balhibo sa ilang kalawasan. Ug sa kataposan, migimaw ang mga pako (nga sama sa kuwaknit o kabog) sa ilang bukobuko! (Kataposan)