Dili gyud ko kalimot sa gitudlo ni Tatay Andot niadtong gamay pa ko. Niya pa, ay: “Lalaki ka, Dong. Kinahanglang magbaton ka’g igong kaisog. Kun makakita ka’g kombati, ayaw gyud paghilak. Kun sumbagon ka, sumbaga sab. Kun laparohon ka, aw....laparoha sab. Ug kun paakon ka, paaka sab! Mao nay tinuoray’ng lalaki.”
Hinungdan, nga nagtubo kong kaantigong moagwanta’g sakit. Makamaong moharong sa mga kaaway. Bisa’g ang maong kaaway: kawad-on, o gumonhap sa kinabuhi. Hangtod nga naulitawo ko, nagpabilin sa akong dughan ang gitudlong ‘bawos’ ni Tatay.
Usa ka Domingo niana, nanimba mi’g akong uyab sa Sto. Rosario Church. Human sa misa, nangaon mi sa Petes Kitchenette (gamay pa ang Petes adtong panahona). Dihang nasudlan na among tiyan, gihagad ko sa akong uyab nga manan-aw mi’g sine sa Cinema. Siya kunoy bahala. Siya’y bayad sa pulta. Lamia sa akong feelings, uy. Misamot kanindot ang Saturday Night Fever nga among gitan-aw.
Pagpanggawas namo, ako na poy mitanyag niya: “Mahal, puwede bag manulod ta’g bugnaw’ng lugar nga kana ra kitang duha? Ay’g kabalaka. Ako na poy bayad.”
Wala motubag akong uyab. Pero wala ko ma-discouraged. Hibawo ko, silence means yes. Ug tuod man, husto ang akong pangagpas. Nakaadto gyud mi. Dihang didto na mi sa bugnaw’ng lawak, kusion bitaw ko’g maayo sa akong palalab. Ako pud siyang gikusi, uy! Unya dihang iyang gipaak akong lips...aw, gipaak sab nako iyang ngabil. Samot na, dihang aduna siya’y gikaon. Haskang grabeha nakong nakabawos. Patay gong nagda!
Nag-abot akong gininhawa nga mituaw: “Pagka-epektibo sa gitudlong ‘bawos’ ni Tatay. The best! (Kataposan)