Ang sinugdanan anaa sa kataposan

Gula 12

“Wa kay klase? Sukit ni Brendan.

“Unya pang taudtaod,” tubag ni Colleen.

“Grabeha nimo, uy,” ni Brendan pa. “Wa ka man gyud mo-reply sa akong gi-text nimo kagabii.”

“Sorry,” niya pa. “Wa man gud ko’y load.”

Namakak siya. Ang tinuod may load ang iyang cellphone. Dili lang gayod siya interesadong motubag sa gipadalang mga text messages niini kaniya.

“Wa man sab lagi ka motubag dihang ako kang gitawagan?” ni Brendan.

“Nakatulog na tingali ko,” niya pa. “Kaganinang buntag sa akong pagmata, akong nasusihan nga na-off ang akong cellphone. Gisigehan tingali nimo’g tawag, no?”

“Mao gyud,” matud ni Brendan. “Makapila kaha ko mag-attempt og kontak nimo. Diha na ko molunga sa di na gyud mobagting. Di na makontak. Na-lowbat na diay tingali to ug na-off.”

Wala motubay si Colleen sa gisulti ni Brendan. Gilabay niya ang iyang panan-aw ngadto sa lalaki ug babaye nga miagi sa ilang tungod nga naggunitay ang mga kamot. Gisundan niya sila sa iyang panan-aw samtang nagkalayo.

“Hangtod ba karon, Colleen,” ni Brendan pa, “wa pa gihapon ko’y chance?”

“Di pa lagi ko andam, Brendan,” maoy tubag ni Colleen. “Gusto kong mo-concentrate una sa akong pagtuon. Di pa ko ready nga makigrelasyon.” -- Sumpayan pa