Kamatayon sa Panumpa

Gula 70

Nahilom na usab si Xenia.

“Mahatagan lang og matuod nga kahulogan ang akong pagbag-o sa akong kinabuhi kun kauban ko ikaw, Xenia,” nagkanayon si Reno.

“P-pero...” Wala matiwas ni Xenia ang buot niyang isulti.

“Pero unsa, Xenia?” Sukit ni Reno.

“W-wa...wa...”

“Xenia, please...ayaw ko’g pakyasa. Kuyog nako sa akong pagbiya sa Sugbo. Didto sa Manila magpuyo unya kita nga malipayon.”

“Hatagi una ko’g igong panahon sa pagtimbangtimbang ning tanan, Reno. Dili sayon sa akong bahin ang pagpakanaog og desisyon. Nakalitan ko sa imong tuyo pagdala nako ngadto sa Manila.”

“Okey,” ni Reno pa. “Nakasabot ko sa imong bahin. Hinuktoki una’g maayo ang akong gisulti. Pero manghinaot ko nga pabor kanako ang ipakanaog mong desisyon.”

“Dili ko makaseguro, Reno” ni Xenia pa. “Pero kun unsa man ang hukom nga akong makab-ot, hinaot nga makadawat ka.”

Human sa ilang panagsulti, mi-order sila’g pagkaon kay pareho na silang mibatig kagutom. Tingpanihapon na man gud. Nagpa-room service lang sila. Wala sila layhing mogawas sa lawak sa hotel nga ilang giokupar. -- Sumpayan pa