Bawion ko ang imong gugma

Nalipay si Annie nga nagsud-ong sa hulagway sa iyang hinigugma. Sa iyang tan-aw, ingon sa misamot ang kaambongan sa ulitawo. Wala tuyoa, nahagkan niya ang hulagway ni Edelmar ug dayon iya kining gipaod sa iyang dughan. Kini na lang ang nahunahunaan niyang paagi sa pagpabatyag kang Edelmar sa naghingapin niyang pagmahal ngadto niini.

Gibalosan ni Annie ang tanang mga sulat nga gipadala ni Edelmar kaniya. Iya pud nga gisaysay sa iyang sulat ngadto sa ulitawo ang iyang kahimtang sa Sugbo. Dili gayod niya kalimtan ang pagpadayag pinaagi sa sulat sa gibati niyang kamingaw sa iyang hinigugma.

Pero may mga panahon nga sungogon siya ni Lea.

“Nagsige pa na ron og suwat nimo, Day, kay bag-o pa man,” ni Lea pa. “Pero kun makakita na siya’g lain, ambot lang kun makahinumdom pa ba siya nimo.”

“Di tingali, Day, uy,” ni Annie pa. “Lahi si Edelmar sa ubang mga lalaki. Buotan siya.”

“Buotan bitaw. Pero hinumdomi nga maoy sagad tentalon ang mga buotan.”

Wala motingog si Annie. Gihinuktokan niya ang gisulti ni Lea.

“Wa ka gyu’y dag-anan kun magbinuang si Edelmar didto sa Ormoc, Day,” matud ni Lea. “Layo gud mo sa usa’g-usa. Kun ako pa lagi ang nahimutang sa imong dapit, di gyud ko mosugot nga mobiya siya dinhi sa ato.”

Wala gihapon motingog si Annie. Gipamalandongan niya’g maayo ang tanang gisulti sa iyang higala. -- Sumpayan pa