Gula 11
Wala makatingog si Annie. Sa hilom nakasukot siya sa iyang kaugalingon kun gisungog ba lang siya ni Edelmar aron siya masakitan sa pagbiya niini o may kawili gayod kini sa umaabot nilang panaglagyo.
“Sige na, An,” ni Edelmar pagkilab sa pipila ka daklit. “Di ka ba diay gustong makakita nako sa dayon nakong larga.”
“S-sige,” daling hukom ni Annie. “Unsang orasa ang imong schedule sa paglarga ugma?”
“Alas nuybe sa gabii,” ni Edelmar pa. “Pero kinahanglan nga alas otso tua na kita sa pier.”
Nag-taxi sila si Annie ug Edelmar paingon sa pier 5 diin didto nagdunggo ang barko nga sakyan sa ulitawo paingon sa Leyte. Lapas na sa ika-alas otso ang takna sa kagabhion sa ilang pag-abot sa pantalan.
Nagpunsisok ang mga tawo sa sulod ug gawas sa pantalan.
“Pag-ayo-ayo didto,” giingnan ni Annie si Edelmar dihang padulong na kining mosulod sa departure area.
Dili na makasulod sa departure area si Annie sanglit kadto ra mang naghupot og ticket maoy tugotan sa guwardiya nga makasulod. Estrikto na ang pagtuman sa Cebu Port Authority bahin sa seguridad sa pantalan gumikan sa hulga sa terorismo sa tibuok nasod.
“Ikaw sab dinhi,” ni Edelmar pa usab. “Pag-ayo-ayo.”
Wala motingog si Annie. Niining higayona, wala na niya kapugngi ang iyang mga luha. Mihingoshingos siya.
“Di ko gustong pabawonan mo’g mga luha ang akong paggikan,” nagkanayon si Edelmar. “Mabalaka ko. Di ko mahimutang.” -- Sumpayan pa