Wala makaapas kang Pitoy ang upat ka tanod nga milutos kaniya. Kusog siyang modagan ug mao kini iyang abilidad. Ugaling lang, duna siya’y binuhatan nga dili maayo sa katilingban kay numero uno siyang kawatan dinhi sa ilang balangay. Kun mangawat na gani siya magtaptap gilayon siya sa iyang nawong.
Ug daghan nang nahasol sa iyang pagka-katawan. Daghan nang nagduda kang, Pitoy apan wala lang gyuy nakuhang ebidensiya ang kutob sa modakop kaniya maong buhian na lang siya sa mga polis inig ka ugma sa buntag kanang mapriso siya. Ang iyang asawa nga si Itang dugay nang nahibawo sa tinagoan sa iyang bana nga mao ang pagkakatawan. Gusto unta niyang pakgangon kining dili maayong buhat sa iyang bana, apan kun dili usab mangawat si Pitoy unsa may kan-on sa ilang mga anak nga pulos pa mga gagmay intawon.
“Toy, ugma kay Biyernes na man, adto unya sa simbahan aron maminaw sa siete palabras. Kun gusto ka, magkuyog tang duha,” ni Itang pa nga miagda sa iyang bana dihang nakalugar siya’g istorya niini kagahapon sa Huwebes Santo.
“Dili ko, anhi lang ko dinhi maminaw sa Radyo sa siete palabras, Itang,” balibad ni Pitoy. “Aw, moadto man ko ugma, pero dili ko mosimba. Duna lang koy adtoon sa akong higala.”
Tuod, pagka-ugma sa Biyernes Santo, naglatagaw si Pitoy sa matag kalye sa ilang lungsod namasin nga dunay makawat, apan miabot na lang ang alas dose wala gyud siya’y nakitang kawatonon. Unya, diha sa patyo sa simbahan dunay daghang tawo, matud pa, duna kunoy magpalansang sa Krus. Tungod sa kaikag, misulod siya sa patyo ug may nakita siyang kawatonon. Usa ka tiguwang nga may kuyog nga guwapang babaye nalingaw nga nagtan-aw didto sa talan-awon sa plaza ug nakita niya nga ang bag sa tiguwang nalayo og gamay sa lingkoranan. Mihinay og duol si Pitoy ug unya gikalit pagkuha ang bag ug misutoy og dagan. Misinggit ang guwapang babaye aron pagpangayog tabang. “Tabang moooo, ang bag namo gikawat! Gi-snatch’ Tua ra siya kusog kaayong midagan” kahilakon na ang babaye apan ang tiguwang mora lang og way nahitabo. Dali rang nakaresponde ang mga polis sa gibuhat ni Pitoy. Gilutos dayon si Pitoy sa mga polis. Didto si Pitoy mahisum-ok sa mga daghang balay luyo sa merkado ug klaro kaayong di na siya makaipsot. Na-trap o na-corner siya. Duol na ang mga polis dihang may mikalit og gakos kaniya ug unya gidala siya sa itaas nga naglupad sila. Taudtaod mitugpa sila sa usa ka karaang balay.
“Biyernes Santo ron, unya, mangawat pa gyud ka!” Mora’g nasuko ang babaye. “Karon dayon mahimo tikang balbalon, apan dili ko kana mabuhat kay wala na kami gahom sa pagpamalbal, Biyernes Santo ron ug kaming mga tinunglo lupig mi, naluoy lang ko nimo kay paryente ko ang imong asawa. Hangyo lang nako, pagbag-o na. Kay ako bitaw mobalik man ko ron didto sa simbahan aron pagtugyan sa akong kaugalingon sa Labaw’ng Makagagahom. Dili mi ungo og kaliwat, gipatakdan lang ko, Pitoy!” Ug unya giwalis sa ungo ang iyang tag-as nga buhok ug nakita ni Pitoy ang nawong niini, nakaila siya, si Ditas, ang ig-agaw ni Itang. Nakabantay gani kini’g kausa sa kinamaguwangan nilang anak. “Ditas!” nakatuaw si Pitoy. Unya, kalit lang milukso si Ditas ug kalit lang nahanaw. Karon, nakahunahuna si Pitoy nga magbag-o na siya. Mobalik siya sa may patyo ug mosulod siya sa simbahan aron maminaw sa siete palabras nga tagsatagsang litokon sa mga alagad sa Dios. Human niya ibalik sa tiguwang ang bag nga naglingkod lang gihapon sa usa ka lingkoranan, misulod siya sa simbahan ug didto iyang nakita si Ditas nga naminaw sa Siete Palabras ug unya iyang nakita nga nakuyapan kini ug natumba sa diha sa semento. Miduol si Pitoy kang Ditas ug hinay kining namulong kaniya nga nagkanayon, “Pitoy, alsaha ko, ug adto ko ibutang sa may kilid sa altar!” Ug gisakwat ni Pitoy si Ditas mangtas ug gidala paingon sa altar. (Katapusan)