Bag-ong minyo sila si Abundio ug Nenita ug sa ilang kaminyoon usa ka binuhat ang nagdugo ang kasingkasing ug kini mao si Isabel. Dugay na siyang hinigugma si Isabel ug nagtuo gani ang ilang mga silingan nga sila gyod ang magkadayon apan dihang miabot si Nenita gikan sa Dubai kalit lang nga nausab ang pagtagad ni Abundio kang Isabel.
Kun unsay hinungdan way nasayod.Ug dihang gikasal sila si Abundio ug Nenita kanunay nalang nga magmagul-anon si Isabel. Hinuon, gitambagan siya ni Luring, ang iyang ig-agaw nga migawas pagka madre nga dili gyod magpadaog sa gibuhat ni Abundio nga pagbudhi sa ilang mga saad ug panumpa.
"Sus, baya nimo, Isabel, pagka daghan ba sa nagkarsones, nganong maguol ka man. Naa sila si Niyong, Bartolo, Marcelo, Anito ug uban pang mga ulitawo dinhi sa atong baryo nga andam makigminyo nimo!" Morag dihay gamay nga kasuko ang tingog ni Luring nga iyang inahan sa gibuhat ni Abundio.
"Aw, maayo ra sab, uy, kay kaliwat ra ba na’g ungo sila si Abundio..."
"Nay, ungo god, dili ungo og kaliwat sila si Abundio, uy," ingon sa milaban pa gihapon si Isabel sa kanhi hinigugma.
"Nganong dili man ungo, nga anak man na siyang Agustina nga namatay sa tigbas kay namugno didto sa Tabok," padayong pahayag ni Luring. "Aw, karong pipila ka adlaw, mahibaw-an ra na nimo..."
Tuod, paglabay sa pipila ka bulan diha nay tabitabi nga si Abundio nakit-ang nagtuwad didto sa luyo sa pansayang publiko sa lungsod ug gilutos kuno ni Mado nga mangingihaw og baka. Mikaratil lang kuno’g dagan si Abundio ug kalit lang nahanaw sa naglawod nga kangitngit.
Unya, pagka sunod adlaw mao na lay nahibaw-an nila nga si Nenita namatay sa usa ka misteryong sakit. Ug ang tabitabi bahin kang Abundio nagpadayon nga kini kuno magsige na lang og pangabat ug daghan na kaayong nakakita sa iyang pagsige’g tuwad magabii.
Usa ka mamingaw’ng hapon miadto si Isabel sa balay nilang Abundio ug wala siya mapakyas kay diha man ang kanhi niyang hinigugma kinsa naglingkod sa ilang pantawan.
"Nganong imo man kong gianhi, Sabel?" ni Abundio pa. "Wala ka ba mahadlok nako nga gidungog na man ko nga usa ka mangtas nga ungo dinhi sa ato?"
"Nganong mahadlok man ko?'
"Sa akong pagka ungo."
"Ma-ungo ka man o ma-unsa diha, Abundio, ikaw lang gihapon si Abundio nga akong gimahal."
Pagkadungog ni Abundio sa gisulti ni Sabel kalit lang nga mibaga ang iyang kilay ug misiga ang iyang mga mata.
"Kun mao na, mobalik ka kanako, Isabel?"
Miyango si Isabel ug miduol siya kang Abundio.
"Kakita ka sa akong kilay, Sabel, puwerte nang bagaa. Karong taudtaod mahimo na kong usa ka iro nga itom. Di ka gihapon mahadlok nako?"
"Way gikahadlokan ang gugma, Abundio. Ang timgas ug tiunay nga gugma dili mag-isip kun unsa o si kinsa ka man ning kalibotan," mipauraray si Isabel sa dughan ni Abundio ug namatikdan ni Isabel nga balhiboon na’g mga dughan si Abundio ug unya sa pag-antihay ni Isabel maoy iyang nakita ang usa ka dakong iro ug nakaila siya niini tungod sa baga nga kilay nga iyang nakita kaganina sa hitsura ni Abundio.
"Ngggrrrrkkkkk, awwwwwwooooo!" Mingulob-uwang si Abundio kinsa nahimo nang usa ka iro. Unya milayat kini sa hagdanan ug misutoy og dagan paingon sa gawas sa pagkaanam na’g katikyop nga kilomkilom. Misunod si Isabel apan wala na niya makita si Abundio Tuwad-tuwad. (Kataposan)