Hinog sa punoan

Gula 33

“Maayo na lang unta kadto’g wala na lang ko ninyo patambali,” ni Nang Marciana pa, “aron dili kita makautang og dakong kantidad ngadto ni Don Emilio.”

“N-nay, m-mahimo bang dili ka magsulti’g ingon niana?” Ingon sa natandog na hinuon si Urielle sa gisulti sa iyang inahan mao nga iya kining gialam-alaman. “Wa ko magmahay nga nakautang kita’g dakong kantidad ni Don Emilio. Hatagi lang ko ninyo’g igong panahon sa paghunahuna sa iyang gitanyag. Sabta sab ninyo ang akong bahin, Nay.”

“Nakasabot ko, Anak,” sa inahan pa. “Ug kun unsa man ugaling ang makab-ot mong desisyon, amo kanang respetohan.”

Pagkasunod adlaw, nahitungha si Don Emilio sa panimalay nila ni Urielle. Wala na makugang ang dalaga sa pag-abot ni Don Emilio. Gipasidan-an na siyang daan ni Tatay Sidro niya nga moanhi gayod si Don Emilio sa ilang gipuy-an aron pagpakigsulti kanila.

Si Don Emilio lang ang midayon sa kabos nga panimalay nila ni Urielle. Ang drayber niini nagpabilin lang didto sa sulod sa sakyanan.

“Hain man diay sila?” Sukit ni Don Emilio nga ang gipasabot mao ang iyang mga ginikanan.

“Kami ra si Nanay ang nahibilin karon dinhi, Sir,” tubag ni Urielle. “Si Tatay ug ang akong manghod tua sa umahan. Si Nanay, naa sa kuwarto, mipahuway. Nakatulog tingali.” -- Sumpayan pa