Apan wala gihapon mokompiyansa si Carlo ilabi na nga iyang namatikdan nga mikusog usab ang dagan sa sakyanan nga nagsunod. Daw sa migukod kini kaniya. Gilanit ni Carlo ang armas gikan sa iyang hawakan ug gikasar kini. Giandam niya ang iyang kaugalingon sa bisan unsa nga posibleng mahitabo.
Unya, kalit lang nakaginhawa’g luag si Carlo. Nakita niya nga ang sakyanan nga nagsunod kaniya mitipas sa laing agianan. Nasuta niya karon nga dili diay siya ang gisundan sa mga sakay sa maong awto.
“Sus, abi ko’g gubat na,” tuaw ni Carlo sa hilom. Mibulhot siya’g hangin sa karilibohan sa iyang dughan sa paghunahuna nga mahitak-ang na usab siya sa usa ka bahugbahug. Gibalik niya’g suksok ang armas sa iyang hawakan ug mipadayon pagmaneho sa sakyanan paingon sa iyang gipuy-an.
Nahidangat si Carlo sa iyang gipuy-an nga walay kakulian.
Sa nangaging kap-atan ug walo ka takna, gitingob ni Carlo ang iyang panahon sa subsob nga pagpangita sa laing tumoy sa kasulbaran sa misteryosong kamatayon sa mga batang siyete anyos sa lungsod sa Mabini, sa iyang mga ginikanan ug niining bag-o, si Dr. Castro. Hilabihan na katulin ang iyang mga lihok. Ingon sa kanunay siyang naglakag sa panahon. Mora’g dili lang niya mamatikdan ang pagpanglagtiw sa mga takna. Wala na gani siya’y panahon sa pagpanghimudlay sa tinguha nga masulbad pagdali ang kaso nga iyang gigunitan. Bisan sa iyang pagkatulog, ang kasulbaran sa kaso maoy iyang gidamgo.
Maoy mipasulabi sa galamhan ni Carlo ang pagdangadanga nga mga tinugkaran sa kaso. Ang mga posibilidad nga gisipong niyang mga pangagpas nagasiyok sa iyang alimpatakan ug maagnihon kaayo ang ulyahot niini. Hugot ang iyang pagtuo nga masulbad gayod niya ang krimen nga nahitabo sa Mabini diin nahilambigit ang mga disipulo sa Tambayawan Black Brotherhood. – (Sumpayan pa)