Aron paglikay nga dili motiurok ang makina sa taxi nga akong gimaneho, naninguha kong makatipas og laing agianan. Tuod man, milampos ko. Nakatipas ko pagsubay sa karsada nga dili lawom ang tubig.
Apan nag-aginod ang dagan sa taxi. Daghan man gud ang mga sakyanan nga mitipas sab pagsubay sa karsada nga among gisubay. Maong naghuot sab ang maong dalan. Dili ko makabuylo sa pagpadagan.
Matag karon ug unya mopasiplat ko sa maanyag nga babaye nga akong pasahero nga naglingkod sa luyong bahin sa taxi. Gisud-ong ko’g maayo ang iyang panagway pinaagi sa rear view mirror nga nahimutang tungod sa manibela sa taxi. Gibusog ko ang akong mga mata pagtan-aw kaniya.
Unya, may lain kong nasigpatan didto sa rear view mirror. Ang dughan sa babaye. Bus-ok kaayo. Nindot kaayong tan-awon ang cleavage. Mora’g naglaway ko sa kaibog samtang nagtan-aw niini sa rear view mirror. Kanindot gyung daitlan sa mainit nga pagmahal ang maong dughan.
Kaha gibati’g kalaay sa nag-aginod nga dagan sa taxi, ang babayeng pasahero mihagad sa pagpakigsulti nako. Ako lang sab siyang gitubayan. Bisan unsa lay among gipanagsultihan. Hangtod nga nagkailhanay mi. Ang iyang ngalan mao si Cassey. Bag-o lang nakatapos sa kursong mass communications ug kasamtangan pang nangaplay og trabaho sa usa ka giant television network nga nagbase sa Metro Manila.
Ang nagpadayon nga bunok sa ulan ug ang kahuot sa trapiko nakatabang aron maglami ang panagsulti namo ni Cassey. Daw dili ko makatuo nga kadali ra ming nagkasuod. Wala siya magmakuli paghatag dihang gipangayoan ko siya sa iyang cellphone numbers. Kun wala lang ko masayop sa akong pagtuo, mora’g gaan kaayo’g buot si Cassey ngari nako.
Pasado alas nuybe na ming nakaabot sa balay sa iyang igsuon sa Alabang. Mituwak na sab ang ulan. -- Sumpayan pa