Anino sa kulto

Gula 47

Nagpabilin si Carlo nga nagbarog sulod sa pipila ka gutlo. Wala madugay, iyang nalantawan nga ang mga tawo didto sa convenience store nagsubay na sa karsada nga nag-iyahay’ng pauli sa tagsatagsa nila ka pinuy-anan.

Unya, miusa paghugpa ang hingpit nga kahilom sa palibot. Gitamdan ni Carlo ang relo nga naggakos sa iyang bukton. Miamag kini ug iyang nasuta nga lapas pa lang sa ikasiyam ang takna sa kagabhion. Dili pa kaayo lawom ang gabii ug daghan pang posibleng mahitabo sa padayong pag-aginod sa mga gutlo.

Giserad-an pagbalik ni Carlo ang bentana. Mibalik siya paglingkod sa sopa. Gipahimutang pag-ayo ang iyang buko-buko sa sandiganan ug gikipatkipat ang iyang mga mata taliwala sa ataong kangitngit. Apan ang iyang dalunggan nagpabiling nagpaniid sa mga kasikas sa palibot. Ang Uzi wala gayod niya ibulag sa iyang kamot. Wala gayod siya mokompiyansa.

Milabay ang daghang mga gutlo. Si Carlo nagpabilin nga naglingkod sa sopa sa sala. Mibati na siya’g duka apan iyang gipugngan. Dili siya buot mahikatulog. Gusto niyang tukawan ang kagabhion.

Hapit na gayod unta mahitagpilaw si Carlo dihang may nabati siyang takandal didto sa kusina. Napugwat siya. Dali niyang gihugtan paggunit ang Uzi ug mainampingong mitindog. Kusog ang butokbutok sa iyang dughan. Mihinay siya pagpaingon sa kusina. Mabinantayon ang iyang mga lihok. Wala siya mokompiyansa kay tingali’g nakasulod na ang mapangahason sa balay. Hugot ang iyang pagtuo nga tawo ang nagmugna niadtong takandal nga iyang nadungog.

Tumang kahilom ang iyang natukmaan sa kusina. Naniid una siya sa palibot. Wala gayo’y timik. Walay kisaw. Walay timailhan nga may tawo sa sulod. -- Sumpayan pa