Anino sa kulto

GULA 42

“Oo,” ni Carlo pa. “Nasabot nako nga akoy gipanid-an sa mga sakay sa maong awto.”

“Nganong naniid man sila nimo? Unsa may ilang tuyo?”

“Nagtuo ko, Gaw, nga daotan sila’g tuyo.”

“U-unsa?”

“Mao kana, Gaw. Matud ni Maj. Campo, nagsakay og itom nga awto ang nagpatay sa akong mga ginikanan. Busa posible nga ang nagsakay niadtong awto nga nagpaatbang dinhi kaganina mao ang mga mamumuno.”

“K-kun mao kana, nameligro diay ang imong kinabuhi karon, Gaw. Basin kun lakip ikaw gusto sab nilang patyon.”

“Mao usab kanay akong pagtuo, Gaw. Nasayod kong tinguhaon gyud nila ang akong kinabuhi aron wala nay maghikutar sa kaso sa kamatayon sa akong mga ginikanan.”

Kahilom. Si Belen igo lang mitutok kang Carlo.

“Ug dili kay ako ra, Gaw,” namulong si Carlo pagkilab sa pipila ka daklit. “Lakip kamo kinahanglan usab magbantay. Basin og kainitan kamo sa mga kriminal.”

“Ha?” ni Belen nga daw gisungkit sa kabalisa ang hunahuna.

“Walay gipili ang mga kriminal, Gaw,” batbat ni Carlo. “Walay bili alang kanila ang kinabuhi sa tawo. Busa kitang tanan angay gayod nga magbantay ug mag-amping kanunay.”

Mao pa lang gyu’y pagkahuman og sulti ni Carlo dihang kalit nga mibalik ang awtong itom. Naghagiyos ang kakusog sa pagdagan niini ug kalit mihunong sa ilang tungod. Kalit naabli ang duha ka bentana sa sakyanan ug nakita ni Carlo nga migimaw ang tumoy sa tag-as nga mga hinagiban.

”Hapa, Gaw!” Mikabang ang tingog ni Carlo nga misinggit dungan ang pagbulanit sa kamot ni Belen.

Brat-tat-tat-tat-tat-tat! Brat-tat-tat-tat-tat-tat-tatt!

Misiyagit si Belen sa tumang kalisang. -- Sumpayan pa