Ang panag-abot sa langit ug yuta

Sa lungsod sa Santa Barbara may usa ka adunahang asindero ug may usa ka maanyag nga anak. Siya si Monica nga anak og asindero nga si Don Enrique. Siya maoy labing adunahan ug gikahadlokan sa ilang lungsod tungod kay tag-iya siya og labing dakung kamaisan, kalubihan ug kasagingan. Misamot kadaku ang yuta niyang nahuptan tungod sa iyang pagkalimbongan. Iyang ilugon ang mga yuta sa mga kabus ug titulohan dayon sa iyang pangalan.

Si Monica ang nag- inusarang anak ni Don Enrique kansang kasing-kasing gipanag-iya sa usa ka lalaki nga simple lang, usa ka kabus ug dili sama kaniya.

"Monica gihigugma ko ikaw labaw pa sa akong kinabuhi," mao kini ang mga matam-is nga pulong nga gilitok ni Danilo.

"Gihigugma ko usab" ikaw Dan ug hinaut nga walay makababag sa atong pagminahalay" mao usab kini ang pasalig ni Monica ngadto ni Danilo.

Nahilum si Monica samtang naghanduraw kung may katumanan ba kaha ang ilang gugma.

"Unsay nahitabo kanimo Monica?'' ni Danilo pa nga gibati og kabalaka.

"Sayod ko Dan nga dakung supak ang akung amahan sa atong panaghigugmaay," matud pa ni Moncia nga giduko ang iyang ulo ug mitulo ang iyang mga luha.

"Sige Dan kung gusto ka nga may katumanan ang atong gugma atubanga ang akong amahan," ni Monica pa nga naghilak.

Ug gituman ni Danilo ang mando sa iyang hinigugma.

"Unsa! mangasawa ka sa akong anak? Wala ka ba nagtan-aw sa inyong sitwasyon? Naglisod ka man gani pagbuhi sa imong kaugalingon? Yuta ka lang ug langit ang akong anak! Busa dili mahitabo nga mag-abot ang langit ug yuta! Pahawa sa akong atubangan ug ayaw na og pakita sa akong anak," mao kini ang mga mahait nga pulong ni Don Enrique nga puno sa pagsaway ug pagtamay.

Tungod sa maong desisyon ni Don Enrique daw midat-ug ang langit ni Danilo tungod sa kasakit nga gihambin sa iyang balatian. Nakahuna-huna si Danilo nga usa ka dakung hagit ngadto sa iyang pagkatawo ang gipanulti ni Don Enrique busa nakahukom siya nga manimpalad sa Sugbo aron mangita og trabaho ug makab-ot ang iyang mga damgo.

Samtang si Monica grabe ang iyang kahiubos sa iyang amahan ug daw dili niya madawat ang tanan. Nahisama ang iyang panagway sa usa ka naglugitom nga dag-um. Ug sa hinay iya nalang gidawat ang kamatuoran.

Paglabay sa mga katuigan may mga negosyante nga gikan sa Sugbo aron makigkasosyo sa negosyo ni Don Enrique. Gusto sa mga negosyante nga magtukod sila og mga pabrika, kompanya ug maanindot nga mga karsada.

Tungod sa kasilaw sa kwarta nipirma dayon siya og mga kontrata. Samtang nag aninaw si Don Enrique sa daw paraiso niyang hacienda may usa ka awto nga mihunong kaniya.

"Kumusta ka?" matud pa sa driver nga gusto makighimamat kaniya. Nag sul-ob ang driver og long sleeve, nag rayban ug sinaw pa kaayo og sapatos.

"Kinsa ka?" matud pa ni Don Enrique nga gibati og kabalaka.

"Wala ka ba makaila ka nako Don Enrique? Ako ang tag-iya sa mga pabrika, mga kompanya ug ang nagpabuhat sa maanindot nga mga karsada sa imong hacienda," matud pa sa nag-awto nga daw nasinati na ni Don Enrique ang tingog niini. Ug gihubo sa nag-awto ang iyang rayban nga itom ug miingon "Ako kini Don Enrique," matud pa niya.

"Danilo! ikaw kini? ni Don Enrique pa nga gibati og dakung katingala ug nagkurog nga naghikap sa iyang dughan."

Ako si Danilo ang tawo nga kabus ug gitamay nimo nga karon kasosyo na nimo sa negosyo." (Katapusan)