Gula 48
Nagkadungan kami si Jovie pagsangko sa kinapungkayan sa himaya. Mibuto ang akong biga sa kahiladman sa iyang pagkababaye. Ingon sa gitupsan ko ni Jovie ug gitilok pagpuga ang kataposan kong kuwamog.
Human sa makutas nga bugno sa gugma, gihinay ko’g tangtang ang akong limbas gikang nag-ungot sa flower ni Jovie. Mibangon ko. Misunod sab pagbarog si Jovie. Pareho ming naghangos pa sa kakutas.
“Hain na man tong akong underwear?” Gipangutana ko niya.
“Dia ra,” gikuha ko kini ug gitunol kaniya.
Nag-ilis dayon si Jovie. Gisul-ob sab nako’g dali-dali ang akong mga sapot. Hapit mi magkadungan og kahuman pag-ilis.
“Nasuko ka ba nako, Jov?” Gipangutana ko siya dihang nanggawas na mi gikan sa taliwala sa kasagingan.
“Wa man,” maoy iyang tubag. “Gikuyawan lang ko.”
“Ngano man?”
“Mga batan-on pa kaayo ta para sa atong gibuhat. Kun simbako magbunga ang nahitabo nato, unsaon na man lang? Gusto pa ra ba kong makatapos sa akong pagtuon. Gusto kong mokuha’g kurso sa college.”
“Nagmahay ka ba diay sa nahitabo nato?”
“Wa man hinuon. Wa ko lang kalikayi nga mobatig kabalaka. Babaye gud ko. Maayo ka man kay lalaki ka mang buhat. Di man ikaw ang momabdos.”
“Di lang gud ta maghunahuna’g negatibo. Sulagma ra man sab nga momabdos ang babaye kun kausa ra mahilabti’g lalaki.”
Nahilom na si Jovie. Mipadayon mi paglakaw.
Dihang malantaw na ang siga sa suga sa ilang balay sukad sa among nahimutangan, mihunong paglakaw si Jovie.
“Dinhi ka na lang kutob, Jose,” giingnan ko niya. -- Sumpayan pa