Anino sa adlaw

Gula 39

“Daghang salamat, Kumander, nga misugot ka.”

“Nakasabot ko sa imong gibati, Ka Ronald. Dili lalim nga mawad-an ta’g ginikanan. Buyno, pangandam. Sa Domingo na ra ba kuno ang lubong sa imong mga ginikanan.”

Pagka-Domingo, human sa pamahaw, nanglugsong sila si Ronald ngadto sa patag. Midiretso sila sa sementeryo. Mipahimutang na silang daan samtang wala pa mahiabot sa sam-ang ang mga patay’ng lawas sa iyang mga ginikanan. Ila unang gisuta kun wala bay mga sakop sa militar nga nakauna kanila pagpuwesto sa maong dapit.

Dihang nasuta nga wala sila’y angay kabalak-an, miluag ang dughan ni Ronald. Ang mga kauban niyang rebelde mipahimutang usab sa maayong tagoanan. Wala gyud sila mokompiyansa kay tingalig may mga kaaway nga kalit lang moabot sa sementeryo.

Paglabay sa usa ka oras, nahiabot sa semeteryo ang duha ka lungon nga gisudlan sa patay’ng lawas sa mga ginikanan ni Ronald.

Gusto untang mogawas si Ronald gikan sa iyang gitagoan aron mopaduol sa mga lungon sa iyang mga ginikanan apan gipugngan siya ni Ka Henry.

“Patuo nako, Ka Ronald,” nagkanayon si Ka Henry. “Delikado ang gusto mong buhaton. Di kita makaseguro nga mopabor kanato ang tanang mga tawo nga mikuyog sa lubong sa imong mga ginikanan. Tingalig may mga kaaway nga miipon kanila.” -- Sumpayan pa