Sabado kadto sa gabii. Walay trabaho ang construction worker kong erpat. Human mi mangaon sa baratohong karenderiya, iya kong gisuroy sa aseras. Didto akong nakita ang bulingit nga mga bata, batan-on o hamtong nga nanghigda sa daplin. Duna mi naagian nga namunit og pagkaon sa basurahan, dinhay nagkagidlay'ng batan-on nga nagpasuso sa daot niyang anak, dunay nagpangitngit nga mga anino nga naglumbag hingos og rugby. Ug may mga dispatser daplin sa karsada nga ang kaisog sa ilang tingog og nawong maoy gipuhunan aron modugo ang mga drayber.
Pagbalik namo sa konstruksiyon, diin adto kami mangatulog, iya kong giingnan: "Maayo pa ta kay duna pay bag-ong mga plywood nga kahigdaan. Unya, iya kong gidala sa kinatas-ang andana sa bilding nga wala pa mahuman. Nakita namo ang matahom nga kahayag: sa mga bar nga nagkidlapkidlap, sa mga edipisyo nga nagmata ug sa nagkalainlaing suga sa mga sakyanan nga nagdagan.
"Dong, didto sa ubos atong nahimamat ang kalaksot sa hitsura nga nagpasad sa aseras." Ni Tatay pa diha sa akong tupad samtang nalingaw mi’g lantaw sa dalan Jones Avenue. "Dinhi sa itaas, atong makita ang kinatibuk-ang kaanyag sa siyudad. Kun magpabilin ka sa ubos, kapait da maoy imong masinati. Apan kun ikaw makaabot dinhi, kahayahay sa dughan maoy mosapigad sa atong panglantaw. Mao nga karon, pagpili asa sa duha ang maayong puy-an? Ang ubos, o ang itaas? Ang aseras, o kining habog nga bilding?" Salabtunong mga pulong ni Tatay.
Pulong nga hingpit nakapatak-op sa dalan paingon sa aseras. Ug pulong nga maoy naghatag nako’g hustong giya paingon sa mabulokong kinabuhi, ning dapit nga maoy akong nahimutangan karon. (Kataposan)