Gumikan sa kanunay na lang pagkutod sa sanggotan ni Miyoy, wa na siya’y maayong kinatulgan. Naglabad gayud ang iyang ulo sa paghunahuna.
“Nganong mokutod man ang imong sanggotan Miyoy?” dihay tuno sa kasapot ang panuni sa tingog ni Nisya.
“Kun buot hunahunaon ... insakto god kana sa tungog ang imong gisanggotan?”
Gitubag lang ni Miyoy ang iyang asawa og panakla. Kinsa ba goy klase sa mananggot, ang dili mahibulong kun ngano nga moabot man ang pagtukod sa iyang sanggotan? Siya god ang giila nga numero uno nga maayong laki nga manananggot ning ilang balangay sa Kabatbatan?
“Nagduda baya ako Nisya, nga dili ang pagkutod ang hinungdan sa akong sanggotan?” ni Miyoy pa nga hapit na lang manuasik ang iyang laway.
“Aduna gayo’y mapangahasong nagtangko!”
“Sa ato pa diay Miyoy, mosayo na usab ikaw pagpanawat sa imong sanggotan, dala na ang pagpaniid sa mga tawong mananangko sa imong sanggotan?” nagpangagot ang bag-ang ni Nisya.
Dili ikalimod, nga duha na ka semana, wa gayod makigdulog og higda si Miyoy, sa iyang asawa. Unsaon, dili pa gani manuktugaok ang mga manok, atua na man si Miyoy sa iyang sanggotan.
Gabii kadto sa adlaw’ng Sabado. Hilabihan kakusog sa pagbunok sa ulan. Way hunong. Nagpangilat ug midalugdog.
“Yoy, ayaw ako ug ingna nga mosayo na usab ikaw karon sa pag-adto sa imong sanggotan?” ni Nisya pa nga paraygon kaayo ang tingog.
Naamang sa makadiyot si Miyoy. Diha gayod ang iyang katingala kun ngano nga imbis tugnaw naghukas man hinuon ang iyang asawa sa iyang sanina?
“Basin baya Nisya kun panuhoton ka?’’ ni Miyoy pa nga nangutana.
Ang tinuod, buot lang niya sulayan ang iyang bana kun dili ba kini bahoan sa iyang bilahan? Sukad god nga wa na siya digamoha ni Miyoy, wa na usab siya maligo.
“Pastilannnn ... Miyoy, gipakaingon ko ba kun dili ka ganahan?” nagkayuring ang sinultihan ni Nisya.
Igo lamang mihagawhaw si Miyoy nga nagkanayon.
“Maooo ... kiniiii .... anggg .... akong kinaham.... Nisya ... anggg bahooo saaa tinabal nga diliii mabahaw!” (Kataposan)