Gula 21
Sa gisulti ni Rev, nasuta ni Lonia nga ulitawo pa kini. Naghunahuna niini, ingon sa nalipay siya sa hilom. Wala siya makasabot kun ngano. Basta kay ingon sa misayaw ang iyang kasingkasing.
“Mao diay nga kadali ka rang makahuman og sulat sa usa ka nobela,” namulong si Rev pagkilab sa pipila ka daklit, “kay maka-concentrate ka man gyud sa pagsulat. Wala’y makadisturbo nimo kay nag-inusara ka man lang.”
“Tingali,” ni Lonia pa. “Ug salamat sa gihatag mong break nako.”
“Wa kay angay pasalamatan. May katakos ka mao nga gihatagan ko ikaw og break nga makasulat tungod kay ang sama kanimo maoy among gikinahanglan. May namatikdan lang ko sa imong sinulatan.”
“U-unsay buot mong ipasabot?”
“Nakamatikod ko sa imong mga nobela nga ingon sa may kahiubos ka sa kalibotan. Milutaw kini sa mga nobela nga imong gi-submit kanako.”
Wala makatingog si Lonia. Miduko siya. Wala siya magdahom nga mamatikdan ni Rev nga may kahimangod siya sa kalibotan ug buot niyang ipahungaw ang iyang kahiubos pinaagi sa iyang mga sinulat.
“Ayaw lang laina pagsabot ang akong gisulti, Lonia,” nagkanayon si Rev. “Tingali personal na nimo ang maong butang ug wala na koy labot niini. Apan isip imong editor, maoy akong gimbuhaton ang pag-scrutinize sa imong mga sinulat. I’m your number one critic.” -- Sumpayan pa