“Nia na ta...!”
Napugwat si Rosalinda sa lanog nga tingog sa konduktor. Mao pa siya makamatngon nga nahikatulog diay siya. Milingilingi siya. Nabag-ohan siya sa talan-awon nga iyang nakita sa iyang palibot. Ania na gayod siya sa siyudad sa Sugbu!
Mihinay si Rosalinda pagtindog gikan sa iyang gilingkoran ug misunod sa bul-og sa mga pasahero nga nag-ulhos pagpanganaog sa bus. Sa nahikanaog na siya milingilingi siya. Nakasukot siya sa iyang kaugalingon kun asa siya paingon karon. Dili pa siya suheto sa dakbayan sa Sugbo sanglit mao pa kini ang unang higayon nga nakataak siya sa maong dapit.
“Miss, asa ka?” Gipangutana siya sa lalaki nga kalit lang miduol kaniya.
Wala motubag si Rosalinda. Gitalikdan hinuon niya ang lalaki ug milakaw siya paingon sa gawas sa terminal. Maoy natukmaan niya ang daghang mga PUJ nga nag-urong sa gawas.
“Colon! Sto. Rosario, Jonquera, Colon!” Maoy singgit sa konduktor sa usa ka PUJ nga nagpanawag og pasahero.
Misakay si Rosalinda sa maong dyip. Kanunay na siyang makadungog sa maong ngalan sa dapit. Apan wala pa siya makaadto sa maong lugar. Maong iya kining sum-okon karon aron pagdiskubre kun unsay anaa sa maong lugar. -- Sumpayan pa