“Segurado ka na ba gyud sa imong hukom, Belen?” Gipangutana ko ni Roger human sa matagbawon namong pagtagay sa lawasnong kalipay.
“Wa ka ba diay motuo nako?” Gipangutana ko siya’g sumbalik.
“Gusto lang kong makaseguro. Tingalig mausab pa ang imong desisyon? O ba kaha, magbasol ka sa kapulihay?”
“Di mahitabong magbasol ko, Roger, basta imo lang kong mahalon ug panggaon.”
Igo lang mipahiyom si Roger. Unya gitutokan niya ang akong mga mata. Mikanaog ang iyang tinan-awan sa akong ngabil. Hnagtod nga iyang gidaitlan ang akong lips sa init niyang halok.
Kay nagkasinabot na man mi, mihukom si Roger nga manglarga na kami paingon sa Cebu. Mi-check out mi sa hotel pagka-alas dose sa udto. Nagpahatod dayon mi og tricycle paingon sa pantalan diin adto mi manakay og fastcraft paingon sa Cebu.
“Mabalaka gyud ang imong parents nga wala ka na mopauli sa inyo,” nagkanayon si Roger dihang naglawig na ang Super Cat sa lawod paingon sa dakbayan sa Sugbu.
“Nasayod ko,” maoy akong tubag. “Padad-an ko lang unya sila’g suwat kun tua na unya kita sa Cebu. Pahibaw-on ko sila nga nikuyog ko nimo.” -- Sumpayan pa