Hiabtan ni Marina si Eladio nga ingon sa subo kaayo ang bayhon nga nagbarog simpig sa ilang bentana. Mora’g halawom kaayo ang gihunahuna. Hinay niyang giduol ang iyang bana ug gihikap niini ang abaga. Milingi si Eladio apan diha gihapon ang ka walay kinabuhi sa linihokan niini.
“O, nia ka na diay, Ring?” hinay nga timbaya sa iyang bana.
“Sayo man gud ming namauli kay duna mi meeting sa eskuylahan,” matud usab sa asawa. “Yuna pa, mora’g luya kaayo ka karon, unsa man dunay problema?”
Milingi si Eladio kang Marina.
“Wala man, nahinumdom lang ko niadtong bata pa ko, nga basta gani magsingabot na ang Pasko, abtik kaayo tong akong amahan nga mohimo’g parol. Ug butangan pa’g suga sa sulod niini. Si Ramil, kagahapon, iya kong gipahinumdoman bahin sa parol, Ring, kay gusto usab diay intawon sa atong anak nga karong mga semanaha nga naghinandas na ang Pasko, magbutang na ta’g parol dinhi sa atong pantawan parehas kuno sa balay sa iyang klasmet nga si Kolas...”
“Mao ba, aw, magpalit ta’g parol, Dio,” dali nga nakapamulong si Marina. “Di ba magpabuhat ta kun kinsa tong makamao dinhi sa atong mga silingan, bayran lang gud nato...”
“Si... si Ambrosio unta to, kay maayo kaayong mohimo og parol kanang parol nga porma’g bituon.”
“Kinsa man nang Ambrosio, taga dinhi sa atong baryo?” nangutana si Marina.
“Si...si Ambo gud, wala ka kailang Ambo, kanang magdadaro nga nagpuyo sa sityo Itlog-Buntog,” daling tubag ni Eladio.
“Siya diay ang buot mong ipasabot, Dio? Sus, ayaw na lang. Di puwerte mang ungoa sa amahan ana niya nga si Tibong. Magtuwad kuno ug unya mangabat og buntag sayo. Mao nay tabitabi dinhi sa atong baryo,” batbat ni Marina.
“Da, tuo ka man ana. Wala na roy ungo, uy. Sultisulti na lang na. Duna untay gibalbal dinhi sa ato kun ungo pa na si Ambrosio. Ang importante, Marina, nga duna na tay parol agi’g simbolo sa pagsaulog nato sa pagkatawo sa Manunubos sa kalibotan dugay na karon,” mitan-aw si Eladio didto sa may unahan -- diin didto sa may bungtod tua ang payag ni Ambrosio.
Basta moabot na gani ang Pasko ingon sa makasapi pud si Ambrosio kay ang iyang himuong mga parol, kun mahuman na kini niya iya mang ilibod didto sa silingang baryo ug dili gyud binlan kay mahalin man dayon.
Naglikay lang kini si Ambrosio nga anhi manuroy og mga parol dinhi sa ilang balangay kay nakadetik na man gud intawon kini siya nga siya ray gisumsoman sa mga tabitabi dinhi nga kuno lagi siya usa ka mangtas nga ungo.
Apan bisan pa niining tanan, nagpahimo gyud og parol si Eladio kang Ambrosio apan kay tungod sa kadaghan nga himuonon niini, gi-schedule lang ni Ambrosio nga tulo ka adlaw sa dili pa ang Pasko, ihatod na niini ang parol ngadto sa balay nilang Eladio.
Bisperas sa Pasko apan wala pa gyud ihatod ni Ambrosio ang gipabuhat ni Eladio nga parol. Kahilakon na si Ramil kay gusto na lagi nga makakita sa ilang parol nga magbitay na diha sa ilang pantawan.
“Wala pa man lagi, Tay, ang parol. Ingon ka ihatod na karon ni Ambrosio,” hinay nga mora’g nakasabot ang bata nga basin og dili madayon ang pagbuhat ni Ambrosio sa parol.
Unya, samtang silang tulo si Marina, Ramil ug si Eladio nagpaabot nianang gabhiona diha sa ilang pantawan kalit lang may nakita silang parol nga bituon nga mora’g naglutaw sa hangin nga nag-irog paingon sa ilang balay.
Unya, misamot ang ilang kakugang kay si Ambrosio man diay ang mikalit lang og tugpa sa ilang tugkaran dala na ang parol nga may gamay’ng suga sa sulod niini. Ug niini pa, “nia na ang parol, Dio, kamo na lay bitay ini sa inyong pantawan.” Ug mibalik kini’g lupad samtang sila si Eladio ingon sa naamang sa ilang nakita. (Kataposan)