Ang Impiyerno ni Belen - 2

Nanglumoy ko sa kalalim sa gibuhat ni Galen. Wala na ko makatutol dihang gihinayon na gyud niya’g hubo ang akong undies. Gipiyong ko na lang ang akong mga mata ug nagpaabot sa sunod mahitabo.

Sanglit pareho man kami si Galen nga gigamhan na sa tumang kahinam, wala na kami makapaabot nga mapahimutang sa tukmang lugar ang among kaugalingon. Gipahigda ko ni Galen sa taas nga sopa sa sala ug unya giangkon niya sa hingpit ang akong pagka-babaye.

Tugob sa kainit ang among pagtagay sa lawasnong kalipay. Nagpatara ko’g maayo sa ilawom ni Galen samtang nagpadayon siya paghatag og dinagaang sa akong lawas. Ang sensasyon nga akong nabatyagan ingon sa kaliboan ka boltahe sa kuryente nga mikamang sa akong kalawasan.

Nagdungan mi si Galen pagsangko sa kinapungkayan sa himaya. Pareho ming mihangos sa kakutas. Mikawas na si Galen gikan sa ibabaw sa naghayang kong lawas apan nagpabilin pang nagpiyong ang akong mga mata. Gipamatyag ko ang kanindot sa after glow.

“Daghang salamat, Belen,” nagkanayon si Galen pagkataudtaod.

“S-sa unsa?” gipangutana ko siya.

“Sa imong pagtugyan ngari nako sa imong pagka-babaye. Wa ko magdahom nga maangkon ko ikaw karong adlawa.” -- Sumpayan pa