Ang Impiyerno ni Belen - 2

Gula 23

Human ikahatag sa babaye nga nagbantay sa counter ang yawe sa lawak nga among okupahan, nanaka dayon mi sa taas sakay sa elevator. Pag-abot namo sa third floor, nanggawas mi sa elevator ug gipangita ang room 341. Misulod dayon mi. Gi-lock ni Homer ang pultahan.

Gigakos dayon ko ni Homer. Unya iyang giukoban ang akong ngabil. Pero nagpakita ko’g resistance. Gibadlong ko siya.

“Binuang man ning imo,” giingnan ko siya. “Wa baya ni labot sa atong sabot kaganina. Mikuyog ko nimo kay niingon kang manan-aw ta’g sine. Unya nganong nia man ko nimo dad-a dinhi?”

“Nausab ang akong hukom,” ni Homer pa. “Misantop sa akong hunahuna nga mas maayo dinhi kay duna tay privacy.”

Wala ko motingog.

“Gimingaw na ko nimo, Belen,” nagkanayon si Homer. “Sukad nga nakatilaw ko’s imong kalami, kanunay kong nangandoy nga masubli ang nahitabo nato. Hapit tanang gabii nga magsalimoang kong maghanduraw sa atong gibuhat. Mag-alindasay ko.”

“Mao ra gyud nay imong giapas nako, no?” misikmat ko. “Gusto lang gyud ko nimong pahungawan sa imong biga.”

“Nasayop ka, Belen. Gidutlan na ko nimo. Ug aron pagmatuod nga wa ko mamakak, mahimong mag-ipon na ta.”

“Nabuang ka diha? Gusto kang hipatyan ko sa imong asawa?” -- Sumpayan pa