Si Mauro usa sa akong mga higala. Yano kaayo ang iyang gipangabuhian aron mahatagan niya ang iyang pamilya sa ilang mga gikinahanglan.
Pobre ang kagikan ni Mauro. Apan buotan ug maki-Diyos. Naninda lamang siya og painit, sama sa pan, kape, ug gatas diha sa kilid sa karsada.
Maingon nato nga si Mauro "Poor in wealth but rich in heart."
Kanhi ugod, gamay pa kaayo ang akong suweldo mao nga mahadiindiin na lang ako pagpanghulam og salapi aron ikasuportar ug pagbuhi sa akong pamilya.
Ug kay si Mauro mipaambit man sa grasya sa Ginoo, iya kong gitabangan -- sa pagtabang nga walay kondisyon.
Usa ka higayon ni-ana nag kaistoryahay kami ni Mauro.
"Dong, (Dodong ang akong angga), ayaw kaikog o kauwaw pagduol kanako. Tabangan tika kutob sa akong mahimo. Kitang mga nilalang sa Diyos gihimong mga instrumento aron makatabang sa atong mga isigkatawo.
"Oo, nakasabot ko nimo, Mau ... nihit kaayo ang tawo nga sama kanimo. Anaa ang Ginoo sa imong kasingkasing."
"Ayaw'g pagpanuko o pag-ukon-ukon pagduol kanako kay andam ako pagtabang kanimo." Unya mipasimang si Mauro." Sige na, Dong, kaon na .... timplahan tika’g kape ug gatas.
Human sa akong pagpainit, gipadad-an pa gyud ko ni Mauro og usa ka bolsita nga pan. "Daghang salamat, Mau, ha..."
"Way sapayan," ni Mauro nga mapahiyomon. (Kataposan)