Kapukanan sa pagduhaduha

Nahibulong si Jolina, apan nagpadayon siya sa pagpaniid sa hilom kang Mario. Nabag-ohan siya sa nakitang lihok sa iyang pamanhunon. Kalit nga misantop sa iyang hunahuna nga lagmit nausab ang hukom niini. O kaha, nagduhaduha na kini pagpakasal kaniya. Naguol siya, kun mao gyod kini ang hinungdan nga morag wala kini mahimutang sa ilang panagsulti karon. Bugnaw ang hangin nga gikan sa lawod. Ania sila karon sa seawall sa SRP, nanuroy ug nagpahayahay. Hapit na mosalop ang adlaw. Usahay molingkod si Mario sa iyang tupad. Ug unya motindog na usab. Molantaw sa lawod. Lawom kaayo ang gihunahuna. Subo ang nawong niini. Ug hapit dili motan-aw kaniya.

"May panahon ka pa sa pagsibog, Mario." Wala makapugong si Jolina, iyang giprangkahan ang lalaki.

"Dunay dakong rason kun nganong naingon ko niini karon, Jol." Miginhawa si Mario og lawom, morag dunay naghasol kaniya nga dili niya ikasulti kang Jolina.

"Nahasol ka ba nga pakaslan mo ako aron dili maulawan? Ikaw ra ug ako ang nasayod sa rason nganong pakaslan mo ako. Gusto mo akong luwason sa akong kahimtang karon, nga mabdos ko sa naglugos kanakong lalaki nga wala ko hisayri kun kinsa." Mitulo ang mga luha ni Jolina.

"Mamauli na ta, Jolina. Ihatod tika sa inyo." Lain ang gitubag ni Mario.

Wala sila'y tingganay hangtod nga nahiabot sila sa Talisay. Giagda ni Jolina si Mario sa pagpasulod sa ilang balay, apan mibalibad ang lalaki. Hinuon, dunay sulat nga gitunol si Mario ngadto sa babaye.

"U-Unsa man kini?" Nakalitan si Jolina nga midawat sa sulat. Kalit siyang gikulbaan.

"Basaha kana, Jol. Sige, adto na ko."

"Nagkurog ang mga kamot ni Jolina nga nagkupot sa sulat samtang iya kining gibasa sa sulod sa iyang lawak. Usa ka bahin sa sulat nagkanayon:

"....Pasayloa ko, Jolina. God knows how much I love you. Apan nahadlok ko nga imong pakyason. Maong gipanamastamasan ko ikaw dihang nakahigayon ko sa gitrabahoan natong pabrika, kay didto man kita mangatulog kay tungang gabii na nga nahuman ang atong overtime. Usbon ko, pasayloa ko. Molarga na ko ugma paingon sa Davao kay duna koy uyoan didto. Mosakay ko sa ayroplano sa alas siyete sa buntag. Naglukat na ko og tiket kay giplanohan ko nang daan ang pagpalayo kanimo kay gitulisok na ko sa akong tanlag. Gitug-an ko kanimo kining tanan aron kasilagan mo ako, sa akong pagka salbahis...."

Miginhawa og lawom si Jolina. Wala siya masilag kang Mario human niya masayri ang tinuod nga kini diay ang naglugos kaniya ug maoy amahan sa iyang gimabdos karon. Gikinahanglan niya si Mario. Hilom sab niya kining gihigugma. Dili siya gusto nga mopalayo kini kaniya. Dili!

Human makapananghid sa iyang mga ginikanan, nagdali siyang nanaog sa ilang balay. Misakay dayon siya og taksi. Usa ra ang dapit nga iyang tumong, ang balay nga nahimutangan sa balay nga gipuy-an ni Mario nga mao ang Pardo.

Samtang nagsakay sa taksi, hilom siyang nakapahiyom. Nasayod siya nga usa ka kalipay ang nagpaabot kaniya, kalipay nilang duha ni Mario, alang sa ilang gugma ug sa umaabot nilang anak. (Kataposan)