Gikasilagan ko ang kalibotan

Naabli ang gate nga puthaw. Si Ethan mismo ang nag-abli ug gisenyasan siya nga ipasulod ang iyang sakyanan ngadto sa lagwerta sa balay. Miarangkada siya ug gipasulod ang sakyanan. May motorsiklo ug awto sa sulod sa garahe.

“Maayo ka gyud motuman og sabot, Sonia,” ni Ethan pa, “kay sayo pa man gani ang imong pag-abot.”

“Di ba 6:30 ang atong sabot?” Sukit ni Sonia.

“Oo. Pero wa pa man moabot ang uban nakong mga bisita.”

“Okey lang. Paabota lang gud. Basin may gikalanganan lang sila.”

“Moadto na lang hinuon kita sa sulod sa balay,” pagdapit sa ulitawo.

“Sige, sanong sa dalaga.

Misulod sila sa balay. Miuna si Sonia. Nagsunod kaniya si Ethan. Mianinaw siya sa palibot sa paghimuntod na nila sa sala.

“Kadako man diay niining imong balay, Ethan,” ni Sonia pa.

“Sa ako ning mga ginikanan,” matud ni Ethan. “Pero ako na lang usa ang nagpuyo niini karon tungod kay tua na man sila magpuyo sa Amerika.”

Nakugang si Sonia sa iyang nadungog. Misantop sa iyang hunahuna nga kun nag-inusara lang si Ethan pagpuyo sa maong balay, nagpasabot kini nga sila rang duha karon sulod sa maong balay.

Kalit lang kaayong gikulbaan si Sonia. -- Sumpayan pa