Dili lang kay kausa o kaduha ko ra makita si Benigna nga misimba sa Katedral kun dili kadaghan na. Matag Domingo kay dili ko man gyud sipyaton ang akong pagsimba kay duna man gud koy gipanaad sa Labaw’ng Makagagahom nga kun mamaayo sa sakit ang akong inahan matag Domingo na ko mosimba o dili ba matag Biyernes ug Miyerkules kay lagi duna may misa nianang mga adlawa.
Ug mao lagi nga dihang nagdali ko paingon sa Katedral usa kadto ka adlaw’ng Biyernes maoy akong nakita si Nang Benigna nga nagluhod duol sa may kompisalan.
Sa akong nakita ingon sa misikdo dayon sa akong hunahuna nganong nakahimo man pagsimba si Nang Benigna nga gidungogdungog man kini nga ungo didto sa among baryo sa Lantawon. Dili lang kay siya ray gidungogdungog kundili hasta pud ang iyang bana nga si Ismael.
Usahay, madunggan gani nako nga ang magtiayon magdungan sa pagpangabat. Ug mao lagi pud, dili hinuon kini sila mangunay og silingan, kay sukadsukad wala pa man gyud ko abta o atngi og usa ka ungo nga usahay magabhian man ko matag pauli ko sa amo ug layolayo gyud ang nahimutangan sa among balay gikan sa karsada.
Karon, akong nakita si nang Benigna nga nagluhod nga seryoso kaayo ang bayhon. Wala ko magpaduol kay basin og iya kong nakita. Diha ko maglingkod dapit sa labing ulahing lingkoranan sa luyo. Uyab ra ba nako ang iyang anak nga si Cristy.
Guwapa si Cristy ug bisag giunsa ko pagpabugnaw sa akong mga ginikanan wala gyud ko madala. Ila kong gi-discourage nga dili na makigrelasyon kang Cristy kay lagi kaliwat og ungo. Pero, alang nako, ang importante dili ang pagka-ungo ni Cristy kun tinuod man ugaling kini. Ang importante nako mao ang among gugma ni Cristy ug nagkasabot na gani mi nga magminyo. Duna na man koy trabaho ug regular ko sa usa ka kompaniya busa unsa pa may akong kabalak-an bahin sa umaabot namong kaminyoon ni Cristy.
“Mahal ko ikaw,” Syo,” ni Cristy pa ngari nako. “Apan nahadlok ko nga mausab ang imong pagtan-aw nako. Labi na kun mahibawo ka nga mga ungo mi, kay mao man nay gisumsoman sa mga tabitabi dinhi sa atong baryo, di ba?”
“Di ko motuo ana, uy, Cris.”
“Mao ba, bisa’g ako nay moingon nga ungo mi’g kaliwat, apan...”
“Apan, unsa, ha, Cristy?”
“Gusto na ni mama Benigna nga magpalayo ko gikan sa among kaliwat. Kun tua na ko sa layo, dili na ko modawat sa kabilin sa among kaliwat nga inayran, kay kun magpinal na gud ang usa sa among kaliwat, mao na man nang higayona, nga mobilin na siya’g gahom sa pagka-ungo ug kun dili ka modawat, aw, way mahitabo nga ikabilin.”
“Si mama nimo Benigna kanunay kong makita sa Katedral nga mosimba,” nako pa nga mikupot sa suwang ni Cristy aron akong hagkan.
“Gusto ni mama nga sa madugay og sa madali, makapalayo na ko,” ni Cristy pa nga mibawos paghawok kanako.
Napugwat ko dihang may mihikap sa akong kilid ug sa akong paglingi si Cristy diay.
“Nisimba sad diay ka,” nako pa.
“Oo, nia ko aron akong ipananghid ni mama nga dili na ko mobalik sa amo, dugay na ming nagsabot, Syo...” hinay ang tingog ni Cristy.
Tuod man, sakay sa usa ka barko nagpalayo kami si Cristy ug kay may sanga man ang kompaniya nga akong gitrabahoan, nagpa-transfer ko didto sa kaulohan. Ug karon, malipayon na kaayo mi si Cristy ug duna na mi tulo ka buok mga anak. (Kataposan)