Gikasilagan ko ang kalibotan

Ngitngit pa sa ilang paghiabot sa tulay nga nahimutang unahan og diyotay sa merkado sa Manga District. Pero daghan nang mga sakyanan nga miagi sa maong dapit. Nahimutang man god kini sa highway.

Hapit magdungan pagkanaog sila si Sonia ug Ethan. Ilang gi-aninaw ang palibot. May gipangita ang ilang mga mata. Apan dili pa maklaro ang kalibotan. Nakahunahuna si Sonia sa paggamit sa iyang dalang flashlight.

Gikuha niya ang flash light gikan sa iyang shoulder bag ug giiwagan ang palibot. Midungaw siya sa ubos sa tulay ug giiwagan ang tubig sa suba. Midungaw usab si Ethan.

Ang sunod nga giiwagan ni Sonia mao ang daplin sa suba diin nanubo ang mga nipa, pagatpat ug bakhaw. Unya nasangit ang iyang panan-aw sa iyang nakita.

"Nakakita ka ba sa akong nakita, Ethan?" Gisukit ni Sonia ang potograpo.

"Oo," maoy tubag. "Itom nga plastic bag kana."

"Unsa kaha kana sa imong pagtuo? Ordinaryong basura kaha kana?"

"Ambot lang. Tingalig mao na kana ang buot ipasabot sa misteryosong tawo nga nanawag kanimo sa telepono."

"Mao usab kanay ania sa akong hunahuna."

"Dinhi ka lang," ni Ethan pa.

"A-asa ka man?" Nangutana si Sonia. (Sumpayan pa)