Gikasilagan ko ang kalibotan

Pagkataudtaod, dihay mipunit sa awditibo sa pikas linya.

"Hello?" Tingog ni Ethan ang iyang nadungog.

"Ethan, si Sonia kini," mipaila siya.

"Uy, nganong nanawag ka man niining orasa?"

"May lain na usab nga nahitabo."

"U-unsa?"

"Nanawag na usab kanako dili pa lang dugay ang misteryoso nakong caller. May gitug-an siya kanako."

"Unsay iyang gisulti?"

"Unya ko nalang ikaw sultihi. Lakaw ngari sa akong gipuy-an karon dayon. Mahimo ba?"

"Y-yes, Sonia. Moanha ko."

"Okey, magpaabot ko nimo."

Gitapos dayon nila ang ilang panagsulti sa telepono.

Samtang nagpaabot kang Ethan, nangandam si Sonia sa mga kagamitan nga angay niyang dad-on sa lakaw nila ni Ethan karon. Pagka human migawas na siya sa balay. Gipaabot niya si Ethan sa may gate.

Wala dangtig dugay sa pagpaabot, may mihunong nga sakyanan sa iyang tungod. Si Ethan na ang nahiabot. Misakay dayon siya sa lingkoranan luyo sa driver. Dihang nakapahimutang na siya, gisera niya ang pultahan sa sakyanan.

"Asa man kita karon?" Sukit ni Ethan.

"Sa tulay sa Manga," tubag ni Sonia.

"H-ha? M-mag-unsa man ta didto?"

"Sundon lang nato ang gisulti sa misteryosong caller kanako," ni Sonia pa. (Sumpayan pa)