Nagtakoban nga pagbati

“Maayong buntag,” timbaya ni Mr. Ricarte.

“M-maayong buntag sab ninyo, Sir, Ma’am,” mibalos pagtimbaya si Denia kanila. “Nga-nganong nahiabot man kamo dinhi?”

“Ikaw ang among tuyo, Inday,” si Mrs. Ricarte maoy mitubag.

“H-ha?” Mibalik ang kakusog sa butokbutok sa dughan ni Denia sa iyang nadungog gikan sa babayeng Ricarte.

“Tinuod kana, Inday,” matud ni Mr. Ricarte. “Ug salamat nga wa kami maglisod pagtultol sa imong gipuy-an. Si Luding ang nagtug-an namo sa imong adress.”

Sa sinultihan sa magtiayon, iyang nasuta nga wala siya’y angay kabalak-an. Maayo ang tuno sa sinultihan sa duha. Misantop sa iyang hunahuna nga dili daotan ang tuyo sa magtiayong Ricarte kaniya.

Inanay nga mibalik sa normal ang composure ni Denia. Mao pa siya makaamgo nga dili pormal ang ilang panagsulti sanglit diha ra man sila sa tugkaran. Bisan naulaw apan gidapit niya ang magtiayon pagdayon sa ilang pinuy-anan.

Midayon ang magtiayong Ricarte sa kabos nga pinuy-anan nila ni Denia. Gipalingkod sila ni Denia sa taas nga bangko sa may sala. Mibati siya’g kaikog nga wala siya’y ikadalit sa magtiayon. Milingkod siya sa ilang atbang.

“Pasensiya na kamo, Sir, Ma’am” ni Denia pa. “Pobre kaayo mi. Nakaanhi hinuon mo sa gubaon na namong balay.”

“Ayaw kanag hunahunaa, Inday,” nagkanayon si Mr. Manolo Ricarte. Ang mahinungdanon mao nga wala makawang ang among pag-anhi ug nakita ka gyud namo.” -- Sumpayan pa