Gula 69
“Dili kana ang hinungdan Tay,” mipasabot si Denia. “Mga buotan ang akong mga amo. Pero dili nako maantos ang kamingaw ninyo maong nakahukom kong mopauli. Dili diay lalim kun mahilayo kita sa atong ginikanan.”
Nagkatinan-away ang iyang mga ginikanan. Lakip ang iyang tulo ka manghod nga kaganina rang nagpakahilom nag- tapontapon ang mga mata ngadto sa ilang amahan ug inahan.
“D-dili ba diay kamo gusto, Tay,” ni Denia pa, “nga anhi ako uban kaninyo?”
“Ay,” ngano gong dili?” Sa amahan pa. “Anak ka gud namo. Dili man gani unta mi mosugot nga manarbaho ka sa Cebu tungod kay mahilayo ka na namo.”
“Gikalipay namo ang imong pagpauli, Anak,” timang sa iyang inahan, tungod kay gimingaw na usab kami kanimo.”
“Bitaw, Ate,” misagbat si Alvin nga maoy kamanghoran nilang upat ka managsoon. “Maayo hinuon nga mipauli ka aron duna nay maghimo sa akong assignment.”
Mikatawa lang sila si Mercy ug Nestor sa gisulti sa ilang manghod. Lakip si Denia natakdan sa kahimuot sa duha.
“Nalipay mi nga mipauli ka,” gikan ni Tatay Tonyo niya, “aron makompleto na usab ang atong pamilya. Mabuhi man kita dinhi bisan pinobre, makakaon man gihapon katulo sa usa ka adlaw.”
Nalipay si Denia nga gikahinangop sa iyang mga ginikanan ug mga igsuon ang iyang pagpauli. Uban kanila, naglaom siya nga dali ra siyang maka-recover gikan sa nightmare nga nahitabo sa iyang kinabuhi didto sa Cebu. -- Sumpayan pa