Ang babaye sa karaang hardin

Napalit ni Menandro ang karaang balay sa mga Dolorado. Dato si Menandro kay gisuwerte siya sa iyang panginabuhi. Ang iyang mga negosyo   maingon tang punga nga miursa kay maayo man kaayo niya pagkadala.

Estrikto si Menandro sa iyang mga empleyado labi na sa mga bulohaton nila sa iyang mga negosyo. Kun dunay magtinonto nga sakop niya iya dayong ipatawag ug unya sultihan sa mga sayop niini ug tambagan nga dili na kini mousab kay kun usbon pa sa makaduha ka higayon iya kining potbolon. Mao kini si Menandro. Tihik usab siya. Dili siya daling mogasto sa iyang kuwarta gawas kun importante gyud kaayo.

“Nindot kining maong balay nga imong napalit, Andro,” kausa giingnan siya sa iyang uyoan nga si Fidel. “Daw madanihon kining imong napalit nga balay. Nindot ang palibot ug gilibotan kini sa mga dagkong bungahoy. Duna say nindot kaayong tanaman nga naa diha sa luyo sa mansion. Libon na kaayo ang maong tanaman pero daghan kaayong bulak...”

“Mao kini akong nagustohan, Tiyo,” tubag ni Menandro.

“Dunay sugilanon nga nahitabo dinhi, Andro,” ni Tiyo pa niya nga misugilon.

“Sugilanon? Unsang sugilanona, Tiyo.”

“Tapokanan kuno kini sa mga mangtas kaniadto. Dihang didto na manimuyo ang mga Dolorado sa Estados Unidos, nakahukom ang amahan nga si Perfecto nga ibaligya kining maong balay. Pero, may misupak, si Andalina, ang dalagang anak ni Perfecto...”

“Andalina?” midiyong ang nawong ni Menandro.

“Guwapa siya nga pagka-dalaga, Andro, pero puwerteng mangtasa ug matud pa wala kuno kini mokuyog sa iyang mga ginikanan paingon sa Amerika, nawili siya sa ilang balay...” Midagkot si Tiyo niya Osting sa iyang kuwako. Pagka-taudtaod nananghid nga mobalik na sa ilang balay didto sa eskina.

Pagka-gabii may nakita si Menandro nga babaye nga taas kaayog buhok nga migawas sa karaang tanaman. Nahibulong si Menandro nganong nakasulod ang maong babaye dinhi sa karaang balay nga serado man ang dakong gate niini. Tungod sa iyang kahibulong, iyang gisundan ang maong babaye ug didto sa may punoan sa dakong narra nagbarog ang babaye. Gisangpit kini ni Menandro.

“Kinsa ka, ug nganong nakasulod ka dinhi?” ni Menandro pa.

“Ako si Andalina, anak sa tag-iya niining karaang balay. Nia ko magpuyo dinhi. Tua ko sa underground magpuyo ug may sekreto kining agianan nga mogawas sa karaang hardin,” niini pa nga wala molingi. Unya milingi kini ug nakita ni Menandro ang katahom ni Andalina. Dayon nananghid kini nga mobalik sa underground. Dinhi nagkasuod ang ilang mga pagbati ni Menandro ug Andalina. Unya usa ka gabii sa ilang panagkita sa karaang hardin sa likod sa karaang mansion, may gisulti si Andalina kang Menandro. Matud pa niini, “Menandro, usa ako ka mangtas nga ungo...oo, ungo ako...busa kalimti na lang ko, Andro...”

“Dili, di ko igsapayan ang imong pagka-mangtas, Andalina,” gigakos ni Menandro ang dalaga ug mibawos pud paggakos si Andalina sa ulitawo ug ubos sa kahayag sa bag-ong misubang nga buwan mianam-anam og kausab ang hitsura ni Andalina apan wala na mahadlok ni mahibulong si Menandro sa dalaga nga laksot na kaayog nawong. Unya milupad kini pahilayo kang Menandro nga nagkanayon: “Wakkkkkk! Wakkkkkkk! Wakkkkkk! Wakkkkk!!” (Kataposan)