Pagbangon

May dapit sa kalibotan diin daw way pag-utlan ang yuta ug impiyerno. Oo, upat ka tuig ang pagpuyo ko didto ug tulo ka higayong gisuwayan ko pagkutlo ang akong kinabuhi sa managlahing rason: Una, tungod sa konsensiya sa pagbiya ko sa akong bana ug bugtong anak; ikaduha tungod sa pagbiya kanako sa akong gikaipon- si Dado nga nagbilin kanako sa duha niini ka anak sa una niining gikaipon; ug ikatulo, dihang ang tanan nawala na kanako (nabalitaan kong namatay si Dado, gikuha sa ilang inahan kanako ang mga anak ni Dado, wala na magpakita pa si Ben, wala na magtagad kanako ang akong mga ginikanan ug wala nay nahibilin sa akong hiniposan) o nabiyaan akong nag-inusara.

Alas siyete pa sa buntag sa taknaan diha sa bungbong. Gibaswat ko’g hinay ang wala kong kamot ug gitan-aw ko pag-usab ang tulo ka hiwa sa wala kong pulso. Wala na ang kasakit sa samad apan malala ang samad sa kasingkasing nga maoy nakapaluya sa akong diwa. Buot na unta akong mamatay apan ang kahigayonan kanunay’ng magdumili.

“Pauli na Isaara. Dili ko na hinumdoman pa ang imong mga kasal-anan sa atong kaminyoon,” pangaliyupo ni Ben kanako sa ospital human sa unang higayon ko nga paglaslas sa akong pulso. Buotan si Ben, buotan nga walay sama. Kadiyot lang ang among panagtrato nga misangpot sa among hinanali nga kaminyoon kay nagsabak ako sa bugtong namong anak nga gibawi sa Makagagahom sa panuigong duha nga wa ko man lang gani makauban ang bata sa kataposan niining mga adlaw.

Gikuha ako ni Dado uban sa duha niini ka anak dihang mahimo na akong mogawas sa ospital. Walay nahimo ang akong inahan nga nagbantay kanako kay gipili kong mokuyog kang Dado. Mipatigbabaw ang akong pagmahal sa akong gikaluon kay sa konsensiya ko sa akong bana. Si Dado ang akong labaw nga gihigugma sukad pa sa una apan dili kini ang akong napakaslan. Dugay man ugod nga wala kini mopakita nako ug wala usab kini higustoi sa akong mga ginikanan tungod sa pagkalambigit niini sa mga buhat nga ginukod sa balaod.

Wa ko damhang makaako ako sa pagkuyog kang Dado dihang mibalik kini ug nabiyaan ko si Ben ug ang among anak nga nagpanuigon pa’g usa. Nadawat ko si Dado ug nahimo akong usa nga kamatang niya.

Usa ka mando ang wa ko dayon mabuhat gikan kang Dado ug maoy hinungdan sa pagbiya niini- usa ka mando nga malisod alang nako. “Dili ko kana mabuhat Dado… walay sala si Ben, sayod ka! Ako ang miduaw niya. Ako ang nakasala nimo!”

“Pwes Isaara… pabayri sa usa ka inosente ang sala nga wala niya hibaloi. Patya si Ben! Nianang paagiha ikapamatuod mo nako nga wa ka nay pagbati niya.” Ni Dado sa iyang labing yawan-ong sugo nako.

Human sa ikaduhang higayon sa akong paglaslas, wala ko mapatay si Ben sa kusog ko nga pagbunal sa iyang ulo sa maugdang nga kahoy. Nahimo ko lang kadto sa pamasin nga mouli si Dado.

“Ayaw pagpakawala sa paglaom Isaara,” maymay ni Fatima kanako. Usa kini sa dugay ko nang higala ug nakauban namo kaniadto ni Ben sa Singles For Christ. Dalaga pa gihapon kini karon. Sa giabangan niining lawak ako miipon niini’g puyo ug dinhi usab ako naglaslas sa pulso sa ikatulong higayon ug diri lang gihapon usab ako miestar paggula ko sa ospital.

“Gibiyaan na ako sa Diyos, Fatima… dugay na dihang wala nay bahin sa akong lawas ang hawa sa kahugaw ug mansa.”

“May mga higayon matod nila, nga dili kita haw-ason sa Diyos sa atong kahimtang apan wala kita niya biyai. Kanunay kitang giubanan Niya, Isaara ug gihunghongan sa paghimog mga lakang pagkawas sa kahimtang nga atong gilunangan.”

“Ang lain mong kahigayonan sa pagpakabuhi may mensahe gikan sa Diyos ug maoy kalig-onan sa Iyang pagka anaa.” Usa ka sinati nga tingog ang misalga ug mituhop sa kinauyokan sa akong kabukogan nga mibulong sa ubang negatibong emosyon nga mikuso-kuso sa akong pamatyag. “Komusta ka Isaara?” Misulod ang nawong sa paglaom human matuklod ang pultahan. Milingkod si Ben sa kama kilid nako ug mikupot-pisil sa akong mga palad.

Wala ako makatingog apan daghang giasoy, gipasabot ug gipangayo ang naglumba kong mga luha.

Ug mibangon ako. (Kataposan)