Wala nay motungas sa bungtod nga nag-umbaw sa balangay diin mahimutang ang balay ni Adolfo. Mahadlok ang mga lumolupyo dinhi sa balangay sa Puting Rosas kun mao nay ilang hisgotan ang biyudo nga si Adolfo.
Matud pa puwerte na kunong mangtasa ni Adolfo nga ultimo mga binuhi niyang mga baboy, kanding, manok ug uban pa mao nay iyang suyopan sa ilang mga dugo.
Ug humag suyop sa dugo iya dayon kining matadahon ug unya adobohon.
May nakakita man gud kang Adolfo nga nangabat sa may likod sa kusina nilang Kadang-Matias. Ug mao man gani nga namatay si Kadang kay dihang nanaog siya sa silong nianang tungang gabii kay lagi ang ilang kasilyas tua man sa may likod sa kusina, gisugat siya ni Adolfo nga usa na ka mangtas ug gibalbal si Kadang.
Ang nakakita sa gibuhat ni Adolfo mao si Mayok, ang palahubog nga may pagka boangon og gamay. Matud pa ni Mayok dihang iyang gikahinabi si Matias, bana ni Kadang, nakita gyud niya kun giunsa pagpaak ni Adolfo ang liog ni Kadang. Unya gisuyopan kini sa iyang dugo. Mao diay nga dunay duha ka samad diha sa may liog ni Kadang nga mora gyud og agi sa bangkil.
“Segurado ka sa imong gisulti, Mayok?” dihay kagahi sa tingog ni Matias.
“Ti-tinuod, uy, bay Matias. Ungon na si Adolfo,” niini pa nga mora’g gibatig kahadlok. “Kun duna pa koy armas ako nang gipusil si Adolfo...”
Sa nasayran ni Matias iya dayon kining gitabi sa mga silingan niya nga si Adolfo maoy nagbalbal sa iyang asawa maong namatay. Mituo ang iyang mga silingan ug sukad niadto dili na gyud sila motungas sa bungtod aron mangahoy. Unya, usa ka hapon may mibisita kang Matias, si Minggoy. Kini si Minggoy uyoan ni Kadang ug tua kini magpuyo sa may atbang nga bungtod. Tagsa ra kaayo kining modulhog sa ubos kay lagi tua man sa bungtod ang iyang uma. Karaan nga payag nga nagtuhirig nga nagsandig sa punoan sa chicos ang gipuy-an ni Minggoy. Naguol siya sa kamatayon sa iyang pag-umangkon.
“Nahibawo ko kun kinsa ang nagpatay sa akong pag-umangkon, Matias. Kun mangtas man ugaling siya, may mas labaw pang mangtas kay kaniya. Tan-awon nato kun asa kutob ang iyang kamangtas,” hinay ang tingog ni Minggoy kinsa nagkalkag lang ang buhok ug puwa na kaayo’g mga mata.
Dayon nananghid kini kang Matias nga mobalik na sa bungtod atbang sa bungtod nga pinuy-anan ni Adolfo. Tuod, pagka tungang gabii, maoy nakita ni Mayok ang duha ka mangtas nga nagbugno. Nangapilay ang mga kandingkanding ug uban pang mga gagmay’ng kahoy-kahoy sa agianan. Nakita ni Mayok nga mora’g lupig ang usa ka mangtas. Sa kahadlok misutoy siya pagdagan paingon sa ilang balay.
Nianang pagka-ugma sa buntag hipalgan ang patay’ng lawas ni Adolfo sa mga silingan. Daghan kaayong samad-samad ug pinaakan ang iyang tibuok kalawasan. May nag-ingon nga gibalbal kuno si Adolfo. Apan mangtas nga ungo si Adolfo? Kinsay nagbuhat niini? Seguro labi pang mangtas ni Adolfo ang mipatay kaniya. Usa ka hapon mitumaw si Minggoy sa balay ni Matias ug matud pa niini: “Tiyas, nakabawos ra gyud si Kadang...”
Dihay hulma sa pahiyom nga nakita ni Matias sa mga ngabil ni Minggoy. (Kataposan)