Kun wala pa lang mahigugma si Goriang sa iyang bana nga si Ponsoy tingali dugay na niya kining gibiyaan. Bisa’g kinsa tingali nga asawa dili gyud mahitabo nga malipay labi na’g mahibaw-an niini nga ang iyang bana usa na ka ungo.
Mao kini ang dakong problema karon ni Goriang kay si Ponsoy gipatakdan sa pagka-ungo ug ang nagpatakod niini mao ang iyang kompare nga si Hugo.
Puwerte man diay’ng ungoa niining Hugo kay kini man maoy gibinlan sa amahan niini nga hilabihan ka mangtas nga daghan nang gipamalbal. Ug karon samtang nagtan-aw si Goriang sa bayhon ni Ponsoy nga mora’g luya kaayo kay kaadlawon nang niabot gikan sa pagpangabat niini, gusto na lang ni Goriang nga siya ang mopatay niini.
Iya kining dunggabon sa talinis nga bagakay o di ba iya kining dunggabon sa hait nga bronseng punyal. Apan mao lagi ang gugma ug kaluoy maoy nagpugong kaniya sa higayon nga mosantop na sa iyang hunahuna ang maong laraw.
“Sayod kong wala gyud ka malipay ning akong pagka-ungo, Goriang,” ni Ponsoy pa ngadto sa asawa.
“Kinsa may malipay ana, Ponsoy, nga giulipon ka na man sa gahom sa yawa. Ungo ka nang dako, ug mamalbal ka na’g tawo. Dios ko intawon, uy, unsa man ning nahitabo sa pagpuyo namo ni Ponsoy!” mora’g dihay pagmahay sa pulong ni Goriang.
“Unsaon ko man ini, Riang, nga bisa’g unsaon ko’g pugong nga di ko mahimong ungo inig-abot sa kagabhion, apan malupig ko sa gahom, Goriang, ug ingon sa malimot ko kinsa ako,” ni Ponsoy pa nga kahilakon.
“Ponsoy, daghan nang nahibulong dinhi sa ato nga wala ka na mosimba, nga matag Domingo tua ka man gyud sa simbahan ug sakop ka pa gyud sa usa ka relihiyosong kapunongan sa atong simbahan...”
“Mao nay akong gikagul-an, Goriang, ug mauwaw na ko nila,” may luha ang mga mata ni Ponsoy. “Sige lang, kay sa sunod adlaw mao na man ang unang adlaw sa Semana Santa, ug, mosimba ko, ug kun di gyud madala nako, may buhaton ko sa akong kaugalingon...”
Tuod, pag-abot sa Semana Santa, ug sa una gyung adlaw niini gipugos ni Ponsoy ang iyang kaugalingon nga mosimba. Sa iyang paglakaw paingon sa simbahan gisugat siya sa iyang kompare nga si Hugo, ang nagpatakod kaniya, apan milikay na siya ug wala na siya makighinabi niini.
Sa didto na siya sa simbahan, mikurog siya ug dihang gisugdan na sa buotang Kura ang pagbayaw sa Santisimo kalit lang nga mitindog si Ponsoy ug midagan siya gawas sa simbahan. Misunod kaniya si Goriang.
Apan kusog kaayo ang pagdagan ni Ponsoy ug didto sa daplin sa karsada namulong siya, “Ginoo kong Jesukristo, pasayloa ko nga buhaton ko kini aron matapos na kining akong pag-antos sa pagka ungo!!!” ug milabang siya dihang duol na ang nagsingabot nga trak de karga ug naligsan si Ponsoy.
Mipiliik ang preno sa trak de karga apan nabalibali na ang mga kabukogan ni Ponsoy ug wala dangti’g dugay nabugtoan si Ponsoy sa iyang kinabuhi. Nagminatay paghilak si Goriang nga maoy nakapatapok sa mga tawo.
Diha sa luyo ni Goriang nagbarog si Hugo nga nagtutok sa patay’ng lawas ni Ponsoy nga nagkadugo. Sa kalagot ni Goriang iyang gisinggitan si Hugo, “Ikaw, ikaw ang ungo nga nagpatakod sa akong banaaaa!! Ungo kang dako ug ikaw ang tigbalbal sa mga lumolupyo dinhi sa atong dapit!!!”
Pagkasayod sa mga tawo, gilutos nila si Hugo nga misutoy og dagan. Samtang si Goriang nagpadayon sa iyang paghilak ug ning tungora misugod na pagpamahit sa iyang panit ang kainit sa adlaw sa Kuwaresma diin ning tungora natapos ang kinabuhi sa iyang bana nga gipatakdan sa pagka mangtas nga ungo. Ug milanog ang hilak-minatay ni Goriang. (Kataposan)