Ulitawo na si Boloy ug nakahukom na sila si Noy Modi ug Nang Talina nga mao na karon ang hustong panahon nga ilang sultihan si Boloy nga kini dili nila tinuod nga anak.
Dili unta nila kini buhaton apan lisod na kun adto na hinuon sa lain mahibawo si Boloy bahin sa iyang tinuod nga pagkatawo nga siya pinunitan lang sa kalibotan ilawom sa punoan sa bugtai. Kun kinsay nagbilin kaniya kaniadto hangtod karon wala pa gyud magpaila o kaha motumaw ang matuod niining mga ginikanan.
“Boloy, dali lingkod sa atbang namo ni Tatay nimo Modi,” ni Nang Talina pa nga mora’g gibati na karon og kakulba ning ilang pagabuhaton karon sa iyang bana nga si Modi. “May importante ming isulti bahin nimo...”
“Unsa man kanang inyong isulti nako, tay, nay,” ni Boloy pa nga naglingkod na diha sa atbang nga lingkoranan.
“Boloy, Undo, dako ka na, ug mao na kining higayona nga isulti namo nimo nga ikaw dili namo tinuod nga anak ni Talina,“ kalma nga namulong si Modi. “Puya ka pa nga among nakit-an sa usa ka libon didto duol sa akong uma...”
Wala dayon makatingog si Boloy. Mora’g naamang kini’g kadiyot ug mihulma sa iyang dagway ang kasubo apan kay iya na mang nasayran ang matuod iya nalang gidawat ang kamatuoran. Pero, may mga luha gyud nga minglugmaw sa mga mata ni Boloy.
“Nay Talina, Tay Modi, okey lang, uy, ug magpasalamat ko’g dako kaayo ninyo nga kun dili pa tungod ninyo tingali patay na ko ron didto sa giingon ninyong kalibonan. “Taga diin kaha ang akong mga ginikanan, no, Tay Modi, nay Talina?”
“Segun sa sulat nga gipataban nga diha gisuksok sa imong sinina niadtong adlaw nga hipalgan ka namo sa kalibonan, taga balangay sa San Sebastian ang imong mga ginikanan, Boloy,” si Nang Talina ang mipahayag. “Layo ra ba nang dapita, da, ug moagi ka’g suba inig paingon nimo didto.
“Adtoon nako nang lugara, Nay Talina, Tay Modi, aron mailhan ko ang akong mga ginikanan. Kinsa gani toy ilang mga pangalan?” mitan-aw si Boloy kang Talina.
“Poldo-Isid maoy gibutang sa sulat, Boloy,” miigham si Modi nga maoy mitubag.
Tuod, giadto gyud ni Boloy ang balangay sa San Sebastian, nagabhian siya sa iyang pag-abot sa maong dapit. Mingaw kining maong balangay ug mora’g way elektrisidad kay nagngitngit man lang ang kalikopan.
Unya, samtang siya nagpadayon sa paglakaw may nakita siyang mora’g kahayag sa dakong daob. Didto kini mahimutang sa tugkaran sa usa ka dako ug karaang balay. Dunay daghang mga tawo nga mora’g nanaghudyaka ug sa tan-aw ni Boloy mora’g dunay kombira. Mipaduol siya ug sa dihang diha na siya sa duol, may misangpit kaniya ug nakaila kini sa iyang pangalan.
“Maayong pag-abot, Boloy,” nagkanayon kadtong usa ka guwangon nga babaye. Kalkag kaayo’g buhok ug mora’g sigahon og mata. “Nang Isid nia siya ang inyong gipaabot, si Boloy, nia na ang inyong anak ni Noy Poldo.”
“Anak, Boloy, sayod ming moabot ka na ug kining piging nga among giandam para ni nimo,” ni Poldo pa nga nagpuwa lang ang mga mata ug nagkalkag pud ang mga buhok, hasta pud si Isid.
“Kamo diay ang matuod kong mga ginikanan,” ni Boloy pa nga morag wala malipay sa iyang paghimamat sa matuod niyang mga ginikanan.
“Mga kauban, maglipay kita, kay nia na ang among anak ni Isid siya na ang ilhon natong bag-ong pangulo dinhi sa balangay puli kanako, busa, magsadya ta! Maglipay ta!!! Heeeee, wakkkk! Wakkkkk! Kwiiiii, kwiiiii!!
Ug nagpadayon ang tingog ug suliyaw sa mga tawo nga diha sa piging ug nakita ni Boloy nga nanga-usab ang mga hitsura sa mga tawo ug lakip na ang iyang mga ginikanan ni Boloy. “Boloy, mao kini ang balangay sa mga ungo!!!” lanog ang tingog sa amahan ni Boloy nga si Poldo. (Kataposan)