Sukli sa utang

Gula 229

Sulod sa mabugnaw’ng lawak sa hotel, mainitong gisaw-an namo ni Lorte ang dugos sa lawasnong kalipay nga gitambayayongan namo pagtagay. Ingon sa gustong mamawi si Lorte sa mga adlaw nga wala siya makasawsaw nako. Hangol kaayo siyang miangkon sa akong pagka babaye.

“Kumosta man ang akong ig-agaw?” Nangutana si Lorte human maka-score og kaduha. “Si Ferdinand.”

“Maayo man ang iyang kahimtang didto sa Manila,” maoy akong tubag.

Ug gisuginlan ko si Lorte sa mga panghitabo sa akong pagbakasyon didto sa Manila. Gisaysay ko kaniya ang pagbisita namo ni Ferdinand sa tanan nilang mga paryente nga atua na nanimuyo sa kaulohan.

“Daghan man diay mong mga paryente didto,” nakaingon ko.

“Napadpad sila didto tungod sa kawad-on,” matud ni Lorte. “Ang uban gibuligan sa maayong kapalaran ug niasenso. Ang uban sad kakha-tuka lang gihapon hangtod karon.

Pagkaugma, misakay na ko’g bus pauli ngadto sa Mabini. Sa akong pag-abot sa barangay Tambo, gisugat ko sa mga paryente ni Ferdinand nga nangayog “pasalubong”. Wala ko magmakuli paghatag nila’g sinugatan. Pero si Nanay Isabel, ang akong ugangan, wala gyod magpakita nako. Bug-at pa tingali gihapon siya’g buot kanako.

Miabot ang unang semana sa bulan sa Pebrero. Tingtungha na unta sa akong regla apan niadtong bulana, mipalta ang binulan kong bisita. Nabalaka ko nga tingalig nagsabak ko.

Tulin nga milabay ang bulan sa Pebrero. Marso na. Wala gihapon ko tunghaa sa binulan kong bisita. Niini, nag-anam kadako ang posibilidad nga mabdos gyod ko. Wala na lang ko magpahiling og doktor. Nangita ko’g paagi nga makuha ang bata nga akong gisabak. Dili ko gustong matawo ang maong bata mao nga sama sa akong gibuhat sa nangagi kong pagmabdos, naninguha kong ma-abort kini. --Sumpayan pa