Kilometro 35

Gula 42

Nakasabot dayon si Fernan sa akong pasumbingay. Dihadiha iya kong gisapwang ug gipahigda sa humok nga kama. Giukoban niya’g maayo ang akong ngabil samtang nagpahigayon siya sa pagpanangtang sa tanang mga salimbong sa akong lawas.

Pagkilab sa pipila ka daklit, pareho na kaming walay mga sapot. Mora mi’g mga batang masuso nga mao pay pagkahimugso nga pulos walay salimbong ang mga lawas.

Klaro kaayo sa sensitibo nakong pamatyag ang inanay nga pagsulod sa tari ni Fernan sa lapsanan sa akong hiryang.

Misugod dayon pag-indayog si Fernan. Pagkilab sa mga gutlo, nabatyagan ko nga ingon sa hapit na molantong ang taob nga kahinam nga miulipon sa akong kaugalingon. Misamot ang kapaspas sa lihok sa sampot ni Fernan nga daw nagbawod-bawod sa pag-umpak. Nunot niini, ang iyang tari nagtutibugsok sab sa akong hiryang.

Nagkadungan mi si Fernan pagsangko sa kinapungkayan sa himaya. Miutong ko aron matagamtam ang hingpit nga katagbawan. Nindot kaayo ang akong pamatyag sa kaugalingon. Sama sa gibayaw ko ngadto sa cloud 9.

“Duna unta koy gustong masayran gikan nimo,” giingnan ko si Fernan human sa unang hugna sa among panaghilawas.

“U-unsa kana?” Nagpakisayod siya.

“Ayaw lang laina pagsabot ang akong pangutana. Gusto lang kong masayod kun nganong gisudlan mo ang kinabuhi sa usa ka vigilante.”

Wala motingog si Fernan. Bisan hanap ang dan-ag sa kahayag sa lampshade sulod sa lawak apan naklaro ko ang pagligdong sa iyang nawong.

“I-I’m sorry, Fernan,” matud ko. “Mahimong di nimo tubagon ang akong pangutana kun ugaling...”

“Tubagon ko ang imong pangutana, Sandra,” nagkanayon si Fernan. “Bug-at kaayo ang hinungdan kun nganong naingon ako niini.”

“U-unsay buot mong ipasabot?” -- Sumpayan pa