Ug nailhan ang kawatan

Sayo pa gani sa buntag apan labihan nang nakayawyaw ni Doro samtang nagtan-aw sa tangkal sa iyang manok igtatari nga wa nay sud.

"Ang panuway! Gikawat ang akong manok nga igbubuwang na unta to karong Domingo sa tigbakay! Masakpan ta lang kang kawatana ka, dila ra way labod nimo!"

"Ika-duha na to nimong manok igtatari ang nakawat, di ba Dor?" sukot sa asawa ni Doro nga si Fe.

"Mao jud! Niadtong miaging buwan nawagtang ang manok nakong hiniktan nga hapit na sad ta to nako ipanigbakay sa silingang baryo," tubag sa bana.

"Kinsa kaha nang tigkawat sa mga manok hiniktan sa atong dapit? Niadtong miaging semana, gikawatan sad ang atong silingan sa ilang manok igtatari," sa asawa pa samtang nagsuling-suling sa tangkal nga wa nay sud.

"Sa akong tan-aw morag usa ka tawo ra ang manghilabot sa mga manok nga nangawagtang dinhi sa ato. Kun may kauban pa siya, mada sad unta na niyang duha ka laing manok nga gilain-lain pagsud sa duha ka tangkal."

"Mao sad akong pagtuo, Dor. Ato kaha na siyang pan-an?" sugyot sa asawa kang Doro nga nagdiyong-diyong ang panagway samtang nagpensar sa angay'ng buhaton.

"Maayo nang imong nahuna-hunaan, Day Fe. Pero unya na paglabay sa duha ka semana kay di pa tingali to mobalik. Sa lain na sad tong dapit mangawat kay magpalabay sa panahon."

Milabay ang duha ka semana ug usa ka adlaw niana, nagngising misud si Doro sa ilang balay gikang nag-atiman sa iyang duha ka manok igtatari.

"Malipayon man? Unsay nakaon?" sukot ni Fe nga namaspas sa abog sa ilang sala.

"Nakakita nakog paagi nga makabawos ug mailhan ang kawatan og mga manok hiniktan sa atong dapit. Duna koy gidudahan nga nanghilabot dinhi sa sitio Candarong pero lisud sad pagtumbok nga siya gyud kay lihay nang tawhana." Tubag ni Doro nga may gibitbit nga bawog ug gamay nga butang.

"Mao ba? Unsa man, Dor?" ni Fe pa nga naghinamhinam masayud sa gibuhat sa iyang bana.

"Di lang ko mosulti nimo Day Fe. Basta mahibawo ra unya ka kun mobalik tong kawatan. Maniid ra man na sa sunod niyang kawaton."

Tuod man, lapas na kadto sa tungang gabii sa dihang usa ka anino ang mabinantayong nakasud sa kinoral nga balay ni Doro. Mipaingon kini sa tangkal sa manok igtatari ug hinay giablihan ang gisudlan sa binuhi ni Doro.

Ngitngit ang palibot ug ang kahayag sa suga sa poste nga nahimutang unahan sa balay ni Doro mao ray nakahatag og gamay’ng dan-ag sa maong dapit. May gamay'ng mikidlap sud sa tangkal sa manok pero wa kini panumbalinga sa kawatan nga hinay'ng mikuot sa manok sa tangkal sa duha niya ka kamot.

Apan wa pa gani niya maguniti ang iyang tuyo kalit lang gilabukan sa manok ang iyang duha ka bukton.

"Aray!" nakasinggit ang kawatan sa kasakit gumikan sa nahiwa niyang duha ka bukton nga maayong pagkasyapol sa manok igtatari nga gibutangan diay og duha ka buwang ang masigka-tiil niini.

Daling mikaratil og dagan ang kawatan nga nag-agas-agas ang dugo sa iyang duha ka bukton.

Nianang pagkabuntag, sa dihang gisusi ni Doro ang tangkal sa iyang manok, maoy iyang nakita ang mga dugo sa tangkal ug ubos sa gitungtongan niini.

"Maayo ra.! Nakabawos ra gyud ko sa kiriwan og kamot!" nakatuaw siya sa kaugalingon nga nagngisi sa iyang nakita.

Nakadungog nalang sila’g balita nga usa sa mga estambay nga giilang si Panyong ang nakitang nagdaling mibiya sa ilang dapit nga may putos nga panapton ang duha niya ka bukton. (Kataposan)