Sukli sa utang

Gula 138

Pag-abot sa laing adlaw’ng Miyerkules, mihukom kong dili una makigkita kang Ferdinand. Nitagam ko sa nahitabo sa niagi namong panagkita nga nagabhian ko’g pauli sa apartment nga gipuy-an namo ni Davon. Nasuko si Davon nga dugay kong mipauli.

Dili ko gustong makuhaan ang pagsalig ni Davon nako. Wala ra ba siya masayod bahin sa panagkaila namo ni Ferdinand. Kun magpakita ko’g katingad-ang lihok ngadto niya, tingalig magduda na hinuon siya nga may gitago ko kaniya ug hilom ko niyang panid-an ug madiskobrehan unya niya ang akong pagpakigsuod kang Ferdinand.

Usa ka higayon niana, samtang nanglimpiyo ko sulod sa apartment nga among gipuy-an, mibagting ang telepono nga nahimutang sa receiving area sa apartment. Gidali ko kini pagtubag. Si Davon diay ang nanawag.

“Dili tingali ko makapauli unya,” nagkanayon si Davon.

“Ngano man?” Nagpakisusi ko.

“May mahinungdanong lakaw ang akong boss. Iya kong dad-on.”

Wala na lang ko mangutikuti. Igo na alang kanako ang iyang pagpahibalo nga dili siya makapauli aron dili ko matagbaw og pinaabot niya. Nasayod na man ko nga “lakas” si Davon sa iyang boss. Dili man gani mobalibad ang iyang boss sa higayon nga mogamit si Davon sa sakyanan niini.

Mipadayon ko sa pagpanglimpiyo. Unya, takulahaw lang misantop sa akong hunahuna si Ferdinand. Mao na lamay akong naamgohan nga gikuha ko na ang iyang calling card gikan sa akong wallet ug unya gidayal nako ang mga numero sa telepono sa kompaniya nga iyang gialagaran.

“May I speak to Ferdinand Sosa,” giingnan nako ang company operator nga maoy nakatubag sa akong tawag.

“Ay, wala siya,” matud sa operator. “Tua sila sa Antipolo, nag-deliver og mga tambal sa mga pharmacy didto. Tawag na lang usab unya.”

“Unsang orasa kaha?”

“Mga 3:30.”

“Thank you.”

Gitibawas nako ang pagpanglimpiyo. Igong nahuman ko sa akong gibuhat, tingpaniudo na. Ningkaon ko nga nag-inusara.