Nag-inusara akong nagpungko sa punoan sa kahoy sa usa sa mga dakong plaza didto sa siyudad sa Paris samtang nagtan-aw sa nagsayawsayaw’ng mga dahon sa paghapak sa hangin. Ug sa akong pagtutok sa matag lugas sa dahon nga mapulak sa akong tungod inanay nga mibalik sa akong handurawan ang mga kasakit nga akong nahiaguman sa akong kinabuhi.
Pipila na lamang unta kadto ka mga adlaw sa among kasal ni Cherry sa dihang mibiyahe kami gikan sa Manila paingon sa Cebu sakay sa pinaka modernong barko nga mibiyahe sa Pilipinas.
Si Cherry ang babaye nga unta gitakda nga akong dalhon sa altar sa kaminyoon isip hulip ni Rose, nga akong unang gugma diin naputol ang among gibuhiang mga saad sa dihang gipugos siya sa iyang mga ginikanan pagpakasal ngadto sa adunahang foreigner.
Suod nga managhigala si Cherry ug si Rose, apan sa dihang napugos na sa pagminyo si Rose sa maong foreigner, sa hilom diay gibilin ako ni Rose ngadto sa iyang higalang si Cherry aron sa pag-atiman ug pagmahal kanako sanglit sayod man si Rose sa akong kaligdong ug pagkamatinud-anon.
Sakit man tuod alang kanako ang among panagbuwag ug panaglagyo ni Rose apan diha kanunay si Cherry sa kiliran aron sa paglipay kanako. Malipayon kaayo kaming duha ni Cherry niadtong mga taknaa samtang nagsakay sa naglawig nga barko apan sa wala damhang panghitabo miabot ang sakit nga trahedya sa dihang nalunod ang barkong among gisakyan ug nagkatibulaag kami ni Cherry niadtong higayona tungod kay atol usab nga nag CR siya adtong taknaa aron sa pagtubag sa sugo sa iyang lawas. Ug tungod sa pagkalisang sa mga pasahero nag-iyahay nalang pagdinut-anay ug pagdinaganay ang matag usa aron lamang maluwas. Bulahan tuod ako tungod kay naluwas akong buhi sa mananagat apan si Cherry ... mao na lamang akong nasayran nga usa siya sa wala gipalad.
Ingon sa midat-og kanako ang kalibutan ug daw gikuso-kuso sa mabangis nga balod sa kapalaran ug ingon sa dili makadawat sa sakit nga kamatuoran.
Busa, nanimpalad akong molarga ngadto sa Paris, France aron sa pamasin nga makalimtan ko ang tanan ug kalit lang naputol ang akong handuraw sa dihang may nakita ako sa unahan. Usa ka maanyag nga baaye ug daw usa usab ka Pinay ang pamarog, ug ingon nga nasinati ko na kaayo ang maong bayhon. Nibarug ako sa akong gilingkuran ug hinay-hinay nga mipaduol kaniya. Wala ko kapugngi ang pagbuka sa akong baba ug nalitok ang ngalan sa kanhing hinigugma.
"Rose..." matud ko pa sa daw hunghong nga pagkalitok. Nilingi kanako ang maong babaye.
"John!!!" matud pa sa maong babaye nga nabiling nitutok sa akong mga mata. "Roosseee." Singgit sa akong kalipay ug dayong gakos kang Rose." Wala gyud diay ako masayop, ikaw gyud Rose.''
"John" ikaw usab diay kini," ni Rose pa nga hugot usab nga migakos kanako.
"Oo, ako kini Rose," nako pa ngadto kang Rose. "Pagkamalipayon ko karon nga nagkatakdo na usab pagbalik ang atong mga dalan," lain kong pulong ngadto kaniya.
"Ingon man usab ako John," tubag ni Rose kanako. Apan pasayloa ako sa akong nabuhat kanimo, napugos lamang ako sa pagminyo ni Rolex nga usa ka Pranses aron makabayad si Mama sa iyang mga utang kay kun dili mabilanggo siya," ni Rose pa nga mitulo ang mga luha sa iyang mga mata, samtang nagpabiling hugot ang iyang paggakos kanako.
"Nakasabot ako kanimo Rose, apan asa na diay karon si Rolex?" nako pa sagol pangutana kaniya.
"Namatay siya tungod sa atake sa kasingkasing," mubong tubag ni Rose.
Wala kami maglangay ni Rose sa pag-akob sa mga uhaw namong mga ngabil.
"Rose, you are my destiny! Ug bisan unsa pa kahiwi kining atong mga dalan kita ra diay gihapon ang mag-abot sa kataposan," hunghong ko kang Rose.
"Ug daw nahanaw ang tanang gipas-an kong kasakit sa dihang nagkahimamat kami pagbalik ni Rose.
"And I really believe, John, that were really meant for each other."
Tam-is usab nga tubag ni Rose kanako. (Kataposan)