Biyuda na si Milagring ug duha na lang sila ang nahabilin sa ilang balay. Si Nenita, ang anak niyang dalaga, mao na lay makahatag kaniya’g kalipay sa higayon nga magmingaw siya. Usahay, magkantakanta silang duha og balitaw.
Kay dinhi god sa bukid naanad na man sila sa pag-awit og balitaw. Sa buhi pa kadtong iyang bana nga si Medes, magtubagtubag gyud sila sa pagkanta og balitaw. Ug nahibulong siya sa kalit nga kamatayon sa iyang bana.
Lagsik pa gani kaayo kini nga nakigtabi kaniya ug lanog kaayo ang bahakhak niini dihang nangomedya kini kaniya. Ug pagka gabii mao na lay iyang nakita nga nag-utnga kini sa kasakit diha sa gihigdaang katri niini. Morag dunay samad kay nagtakilid man kini paghigda ug pagka kaadlawon nabugtoan gyud kini sa iyang kinabuhi.
“Moadto ka sa sityo Buhokbuhok, Nay?” nangutana si Nenita sa iyang Nanay Milagring.
“Oo, Nenita, kay tiwason pa namog pugas ang mga binhi,” ni Milagring pa usab. “Mahapnan ko inig pauli nako, ug panira lang kay ikaw ra bang usa dinhi...”
“Oo, Nay,” tubag sa anak nga dalaga.
Nag-inusara na lang si Nenita sa payag kay si Milagring mialayon man pagpamugas sa mga binhi sa uma ni Ambrosio-Tonya. May anak ulitawo si Ambrosio nga si Meliton ug nadungog sa pagka addict ug matud pa mohigop kuno og shabu ug kapila na kini palayasa ni Ambrosio apan mobalik ra gihapon.
Karon, nadungog na nga iyang mga barkada ni Meliton ang mga anak sa mga politiko sa lungsod nga mga drug addict pod. Tuod, nahapnan gyud si Milagring sa pag-alayon sa pagpamugas ug gikan sa baol mihapit siya sa iyang kumare nga si Isyang. Suod niya si Isyang ug biyuda usab sama kaniya. Gipakaon siya ni Isyang sa lamiang linutong karne niini. Matud pa ni Isyang linat-ang baboy kuno ang iyang giluto. Puwerteng higop ni Milagring sa sabaw sa baboy.
Unya, nalipong siya ug nakatulog. Alas diyes na sa gabii nga nakamata si Milagring ug sa iyang pagmata nahibulong siya kay misakit ang iyang hawakan ug unya naputol ang iyang lawas. Uy! naunsa ko! misinggit ang iyang kahiladman.
“Usa ka na ka anananggal, Mare,” matud ni Isyang. “Parehas na ta. Sige lang god, uy, total, ma-enjoy ka man unya...”
Wala na lang pod magdaghang langas si Milagring. Wala na man siya’y mahimo pa kay ungo na man siya, gipatakdan ni Isyang nga puwerte diay’ng mangtasa. Unya, nagdali siyang mipauli sa ila. Pag-abot niya sa may tugkaran sa ilang payag maoy iyang nabati ang hilak ni Nenita nga nagpakiluoy ug diha poy tingog sa tulo ka lalaki.
“He,he,he, tagbaw gyud mi sa imong lawas, Nenita,” tingog ni Meliton.
Midali si Milagring pagsaka sa taas sa payag ug sa iyang kahikurat maoy iyang nakita si Nenita nga luya na kaayo nga gitabangag lugos sa tulo ka lalaki nga pinangulohan ni Meliton.
Misinggit si Milagring ug giibot niya ang dala niyang sundang ug naglumba pagpangambak sa bentana ang mga lampingasan.
Sa kalagot ni Milagring nahimo siyang anananggal ug milupad siya aron lutoson ang tulo ka mga lalaki ug didto sa kangitngit nakita sa iyang mga mata ang tulo ka mga drug addict nga nanaglakaw lang nga morag way nahitabo. Ug sa kalagot ni Milagring iyang gisakdapan ang tulo ka mga batan-ong lalaki nga miamong-among sa iyang anak dalaga.
“Yeeeeekkkkkkkk! Kweeeeeeeee!!! Ngeeeeeekkk!! ” morag milanggis ang tingog ni Milagring. Unya, ang sunod niyang gibuhat mao na ang pagkuniskunis sa mga lawas sa tulo ka addict.
Pagka ugma sa buntag hipalgan ang mga patay’ng lawas nila ni Meliton nga nakuniskunis ang mga kalawasan, apil na ang ilang atay ug kasingkasing. Nagduda sila nga mangtas nga ungo ang mipatay sa tulo ka drug addict. Samtang si Nenita nalisoan sa maayong pangisip. (Kataposan)