Usa sa akong amiga, si Lilibeth, nagtug-an nako bahin sa iyang Lolo Nicanor nga nakabaton og anting-anting aron mahimo kini nga tagulilong kun gusto niini.
"Yamat ra. Unya giunsa man niya pagkuha sa maong anting-anting." Nakabig gyod ang akong pagtagad sa gisulti sa akong amiga.
"Paminaw, Lene, kay suginlan tika sa tanan."
Ug ania ang kaagi sa Lolo Nicanor ni Lilibeth.
Miagumod si Lolo Nicanor. Gipaningot siya pag-ayo. Unya nakamata siya sa kusog nga pagyugyog ni Lola Selma sa iyang mga abaga. Asawa ni Lolo Nicanor si Lola Selma, managsama silag pangedaron, mga saysentay otso.
"Nagdamgo ka, Nicanor," matud ni Lola Selma dihang nahigmata na ang bana. "Unsa bay imong gidamgo nga mora ka mag nag-alindasay pag-ayo?"
"May tingog nga nagpanawag nako, Selma. Paadtuon ko sa langob sa atong uma kay adunay anting-anting nga gitagana nako didto. Kun maangkon ko na kini, makatabang kuno ako sa pagsumpo sa mga kawat dinhi sa ato sa Kinatumyan."
"Ah, tuo ka man anang damgo. Bunga lang kana sa katulugon, uy! Maayo pag matulog ka nag balik."
Nagbuntag nang wa makatulog si Lolo Nicanor. Ang iyang damgo maoy naghasol kaniya. Busa, nianang pagka tungang gabii sa sunod nga adlaw, hilom siyang miadto sa ilang uma. Flashlight lang ang iyang dala. Misulod siya sa langob nga may igong gidak-on nga makasulod ang tawo kun moduko.
Unya, pinaagi sa iwag sa siga sa flashlight, nakita ni Lolo Nicanor ang nagsigang gamay'ng liso. Iya kining gipunit. Usa ka tingog ang kalit niyang nadungog.
"Lamya kana, Nicanor. Pinaagi nianang liso, mahimo kang tagulilong kun gusto nimo. Gamita kana sa pagsumpo sa kinawatay sa mga manok ug uban pang mga hayop sa inyong dapit. Ayaw kalimot, ayaw gamita sa dinaotan ang maong anting-anting."
Nalipay si Lolo Nicanor. Sa ila gong dapit, naghasi ang mga kawat sa manok nga igtatari. Way nahimo ang mga polis sa lungsod ug mga tanod sa ilang lugar. Hangtod ang ubang mga hayop nga binuhi sa mga tawo sa ilang lugar, apilon sab sa pagpangawat.
Usa ka gabii, naniid si Lolo Nicanor. Sumala sa tugon sa tingog, hapuhapon lang niya ang iyang tutunlan, mahimo na siyang tagulilong. Tuod man, nadakpan niya ang mga kawatan sa ilang dapit. Mga batan-on diay nga tiggamitan og shabu. Ibaligya ang ilang mga kinawat aron ipalit og shabu.
Apan nalimot si Lolo Nicanor sa gitugon sa tingog sa langob. Gigamit niya sa daotan ang iyang anting-anting. Mosulod siya sa mga dagkong tindahan nga usa ka tagulilong. Mangawat og dagkong kuwarta. Nahimo sab siyang sugarol sa buwang. Dagko ang iyang pinustahan kay kuwartahan na man siya gikan sa kinawat nga kuwarta. Gawas pa niini, nahimo siyang maldito. Manapat siyang mga tawo nga iyang kasuk-an. Mangulata.
Usa ka lawom nga gabii, nahigmata si Lola Selma kay kalit nga mikirig si Lolo Nicanor. Namatay kini nga nagnganga. Unya migawas ang nagsigang liso sa iyang baba. Milupad hangtod nga nahanaw. Igo na lang paghilak si Lola Selma nga migakos sa namugnaw nang lawas ni Lolo Nicanor.
"Anugon, Lene, nga gigamit ni Lolo Nicanor sa dinaotan ang iyang anting-anting."
Gitutokan ko’g maayo ang akong amiga. "Ingon gyud niana ang ubang tawo, Beth. Makalimot kun unsa ang maayo kun gamhanan na."
Na, kamong mga magbabasa, anaa ra ninyo kun motuo ba kamo ning atong sugilanon karon. Kamo na lay timbang-timbang sa tanan. (Kataposan)